ponienawinność

[pietrek]

ponienawinność

już dawno należało
odświeżyć

wszystkie niebostyczne sufity
w głębioszarą dorosłość
przedświtów

warowne mury umbrą ochrą
i sieną rozpalić pomiędzy

stołem a łożem unikając jednako
światła i cienia

okien wytrzeszczonych
na obojętne podwórka

powieki powlec pejzażem jak śniedzią zielonym

sporyszem
się sycić

ołowianym
błękitem

cukrem umarłych

[Alek Osiński]

w głębioszarą dorosłość
przedświtów

naprzód przeczytałem "gołębioszarą" i bardziej
mi się jeszcze spodobało,

klimatyczny, dobry obraz, zastanawiam się tylko
nad końcówką

ołowianym
błękitem

cukrem umarłych

metafora z cukrem umarłych - intrygująca,
chociaż w sumie na poły zrozumiała. dopełniacz za dopełniaczem
czynią ją trochę statyczną. czuję, że można by jej
nadać większą moc, ale to tak na marginesie...

[pietrek]

spieszę wyjaśnić: octan ołowiu z racji słodkiego smaku zwany bywa cukrem ołowianym - trucizna, używana niegdyś
do produkcji barwników.
Dzięki, Alku, za wgląd

[Henryk VIII]

Bardzo dobry tekst - warto było przeczytać. Piszesz:" sporyszem
się sycić

ołowianym
błękitem

cukrem umarłych" . Jest tak, jak być powinno: zakończenie jak pięścią w stół - zadźwięczały nożyce!
Gratuluję
H8

[pietrek]

dzięki Henryku

[eka]

Zastanawia od tytułu, którego nie rozumiem, a neologizmów na trzy wiersze tutaj.
Cień, światło i kolory. Mroczne. I gorące.
Wiersz o walce z szarością.