Nad ranem

[skaranie boskie]

Nad ranem

A kiedy noc się upije nad ranem
ostatnią ćwiartką,
spełnioną pod kotleta
i jazzowy standard,
odlecisz drogą w zwyczajne nieznane -
nowym rynsztokiem,
znajomym, jak katafalk;
w podróży do światła
zapomnij, gdzie twoja miedza zakręca
w manowce.
Znęcony dnem,
wyrył ktoś inskrypcję:
Pocałuj go w dupę i niech cię nędza!
Kolejna wódka,
kolejny błędny rynsztok,
pokolenia przyszłe.

A kiedy noc się nawali nad ranem
ostatnią ćwiartką
spod stołu, w drętwym barze…

Jazzowy standard z wczoraj,
a po nim cicho zagrają… hosannę.

Pieprzone zwidy!
Tak, białe. W pustej głowie.

Nie jadę!
Nikt nie woła.


Solarolo (IT)
15 lipiec 2014

[Gloinnen]

Tylko Żeni i Loli brakuje do kompanii.



Glo.

[skaranie boskie]

A z tym to proszę do Miszy...
Jak ich dopisze, to ja nie będę miał nic przeciw.

[Gloinnen]

Właśnie, misza, chodź tutaj! Czekamy z ostatnią ćwiartką i kotletem.

A pod kotleta:
https://www.youtube.com/watch?v=gpqmoBYkQfc

Może nie bardzo jazzowe, ale jeden z typowych kotletowych kawałków.

[eka]

A kiedy noc się nawali nad ranem
ostatnią ćwiartką
spod stołu, w drętwym barze…

Jazzowy standard z wczoraj,
a po nim cicho zagrają… hosannę.
(...)
Nie jadę!
Nikt nie woła.


Super!

[coobus]

Gdy wena skropli się do końca, słowa płyną szerszym nurtem niż zazwyczaj. Ładnie popłynęły, Ty pewnie wraz z nimi. Popłynąłeś, Skarańku. I dobrze. Dobrze dla wiersza. Bo ma w sobie całkiem wysoki procent. Uznania odbiorców, oczywiście. W tym mojego

[skaranie boskie]

Super!

Ale urosłem...

ma w sobie całkiem wysoki procent

Nie da się ukryć, że ma.
Zawsze powtarzam, że na sucho się nie da...