dziadek

Wiadomość

#1 Post autor: **e_14scie** » 07 sty 2012, 23:53

gdy stawiałam pierwsze kroki
babka była wdową
dopiero później wyszła za mąż
za Alzhaimera

bałam się go na tyle
by jej nie kochać
matka przeciwnie
znowu miała ojca
a ja biegałam to tu
to tam
pomiędzy dziadkiem
a kądzielą

bywało do rozpuku
ale częściej
na umór
mam takie słabe nerwy
panie doktorze
że wyskubałam zniczom wąsy

Alek Osiński · #2 Post autor: **Alek Osiński** » 07 sty 2012, 23:56

pamiętam ten wiersz
bardzo mi się podoba

#3 Post autor: **Gloinnen** » 08 sty 2012, 2:38

Ja też pamiętam. Bardzo sugestywny. I pomimo, że napisany oszczędnie i skromnie, pozwala bardzo dobrze wczuć się w doznania, doświadczenia, obserwacje i myśli peelki.

Rewelacyjna pointa.

e_14scie pisze:bywało do rozpuku
ale częściej
na umór
mam takie słabe nerwy
panie doktorze
że wyskubałam zniczom wąsy

W ogóle ostatnia strofa napisana znakomicie.

A i za całość zostawię

Glo.

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 08 sty 2012, 11:16

Bardzo dobry wiersz z dużym ładunkiem emocjonalnym przekazanym zrozumiale.
Pozdrawiam.

#5 Post autor: **e_14scie** » 08 sty 2012, 17:32

al z krainy os pisze:pamiętam ten wiersz
bardzo mi się podoba

dziękuję

Gloinnen pisze:Ja też pamiętam. Bardzo sugestywny. I pomimo, że napisany oszczędnie i skromnie, pozwala bardzo dobrze wczuć się w doznania, doświadczenia, obserwacje i myśli peelki.

Rewelacyjna pointa.

W ogóle ostatnia strofa napisana znakomicie.

A i za całość zostawię

Glo.

a ja lampkę

Marcin Sztelak pisze:Bardzo dobry wiersz z dużym ładunkiem emocjonalnym przekazanym zrozumiale.
Pozdrawiam.

ładnie dziękuję

stare osme-pietro.pl

dziadek

dziadek

Re: dziadek

Re: dziadek

Re: dziadek

Re: dziadek