Windows van Gogh 1853/2012

[Sokratex]

• • • van Gogh syn pastora urodził się z jednym uchem
      
      z jednym uchem skończył szesnaście lat
      podjął pracę w galerii marszandów Goupil & Cie
      gdzie Goupil albo Cie domalował mu drugie ucho
      
      van Gogh łowiąc geologiczne barwy niderlandzkiej ziemi
      narzeka na słuch absolutny w końcu ucieka do Londynu
      
      tu ląd tli się co rano tu wysadzają ludzi z autobusów
      w pochylone nad ulicami meloniki chmur co kwadrans
      Friedrich Händel przypomina Bin Benem o Mesjaszu
      
      tu po raz pierwszy na świecie pojawia się Smog
      Robin Hood przenosi się z Sherwood na przedmieścia
      łupi biednych Polaków rozdaje funty bogatym
      król Lwie Serce zabrawszy z sobą plastikowy worek
      wyciska z ziemi arabskiej ropę szepczą że wróci
      powietrzem szybciej niż ktokolwiek się spodziewa
      
      van Gogh coraz częściej narzeka na słuch absolutny
      wymazuje małżowinę z Gwiaździstej nocy i Żółtego domu w Arles
      ukrywa pod akwarelami kowadełko w Chatach krytych słomą
      na Polu zbóż z cyprysami pozbywa się wosku
      
      resztę chowa pod bandażem i rozpuszcza plotkę o brzytwie
      
      

[Alek Osiński]

Podziwiam wyobraźnię
Właściwie trudno się do czegoś przyczepić

O co chodzi z tym tytułem, mamy gdzieś dzwonić?

[Gloinnen]

Mnie się raczej spodobało. To raczej popis erudycyjny, niż wiersz.
Wybrałeś sobie kilka kulturowych emblematów, zrobiłeś z tego remiks. Podziwiam umiejętności warsztatowe, ale utwór pozbawiony życia.
Nie widzę w tym wierszu czegoś, co jednak powinno, moim zdaniem, w poezji się znaleźć.
Uczucia. Widzę tylko wyciosany ze skojarzeń i odniesień, drewniany i sztywny tekst, za którym kryje się... nuda.

W jakim celu coś takiego tworzyć?

Pozdrawiam,


Glo.

[Sokratex]

O co chodzi z tym tytułem

Powiedzmy, że to Okna szeroko otwarte

• • • To dzieje się, gdy Magda śpi. Z okolicznych
      łąk zapach wspina się na paluszkach na okna,
      macierzanka Magdzie się przygląda
      pospolita (proszę sprawdzić nazwę w Googlach)
      
      Co noc macierzanka zabiera coś z sobą.
      Co? - nie pamięta rano Magdalena,
      więc przychodzi dzień, gdy budzi się
      i nawet jej samej - już nie ma.
      
      Jest jeszcze lusterko, woń... czego?
      - o tym my, co to czytamy, wiemy -
      bo przecież Mada nie wie nic,
      odkąd nie ma już Magdaleny.
      
      Lusterko i macierzanki woń,
      a reszta jest tylko w Googlach -
      wpiszcie: Magdalena, łąki i noc,
      by księżyc (znów!) świecił jej w oknach.
      
      
      

Dodano -- 08 sty 2012, 1:48 --

W jakim celu coś takiego tworzyć?

Za inaczej? Czy to nie jest dostatecznym powodem na... narzekanie na słuch absolutny?
W takim razie chowam KOMENTARZ pod bandażem i rozpuszczam plotkę o brzytwie