najcieplej myśli się o sobie kiedy jest się od siebie najdal

[blad_rewolucji]

najcieplej myśli się o sobie kiedy jest się od siebie najdalej

w wietrznym mieście na długim szlaku
trwonimy wszystkie chwile
na odpoczynek brakuje czasu
na oddech sił nam brakuje
wszystko jest niczym
nic nie jest doskonałe

w objęciach losu chłodnego myślimy o sobie nawzajem
najcieplej myśli się o sobie kiedy jest się od siebie najdalej
szukamy ciepła, w oczach mrozu groźnego
najcieplej myśli się o sobie kiedy jest się od siebie najdalej

na pustyni w burzy oszalałej
dokąd wtedy zmierzałem, właśnie wtedy
kiedy ciebie poznałem
pośród dzikich kwiatów nocy
siedziałem wpatrzony w oczy
których przecież nie znałem

[eka]

najcieplej myśli się o sobie kiedy jest się od siebie najdalej

Dobrze to nie wróży

w objęciach losu chłodnego myślimy o sobie nawzajem
najcieplej myśli się o sobie kiedy jest się od siebie najdalej

Chodzi o to, żeby się nie powtarzać a szukać synonimów, analogicznych konstrukcji, no wiesz na pewno sam.

Środki językowe podporządkowane rytmowi - raczej ubogie, bo zamykają się w rymach, czasami budowanych z identycznych wyrazów (najdalej).
Pozdrawiam.

[skaranie boskie]

Rewelacyjne to to nie jest.
Już Eka napisała, że stosujesz ubogie środki artystyczne, rymujesz kulawo (fakt, ona była bardziej dyplomatyczna w ocenie), powtarzasz frazy itp., a to wszystko zamiast budować dobry wiersz, zdecydowanie go psuje. Stanowczo za długi tytuł nie tylko z góry zapowiada, co można zastać w wierszu, ale również zniechęca do przeczytania. To wszystko minusy wiersza. Plusów nie dostrzegam.
Mnie nie zachwycił, może innych...
W oczekiwaniu na kolejne -

[Gloinnen]

Ja bym radziła przede wszystkim jak najwięcej czytać. Na razie widzę tu naiwne naśladownictwo ze stylistyki szkolnych wieszczów. Dla kogoś, kto pretenduje do miana - już nawet nie poety, ale Autora - edukacja czytelnicza powinna obejmować znacznie więcej.
Ubóstwo składniowe rzuca się w oczy, zwłaszcza w ostatniej niby-zwrotce: "zmierzałem, poznałem, siedziałem, znałem..." Źle się czyta taką wyliczankę.

wszystko jest niczym
nic nie jest doskonałe

Tego rodzaju frazesy też lepiej sobie odpuścić. Truizmy zabijają poezję.

Odradzam również tematykę miłosną, w której najłatwiej popaść w banał.

Pozdr.

Glo.