*** (gdy przyjdą po mnie)

[pietrek]

***

gdy przyjdą po mnie oba psy
ten czarny
i pszenicznopłowy

obsydian liźnie moją skroń
rudy mnie usynowi

i odejdziemy w chłodną biel
jak stado wilków gnane styczniem
aż za horyzont wszelkich zdarzeń

by wyć

o tym
czego nie wolno

zmilczeć

[Gorgiasz]

Podobało się i potrąciło jakieś struny. Ale w zakończeniu - jak dla mnie - rytm się załamuje. Ja bym napisał (właściwie, to jakoś samo mi się w głowie napisało):

by wyć
lub milczeć

(już nauczyłem się na pamięć)

A!!! Już wiem. Przecież miałem niedawno dwa psy. Właśnie takie! Matka i córka. Dokładnie ta kolorystyka. Matkę czarną otruli "dobrzy ludzie" ze trzy lata temu. Męczyła się psina. Weterynarz (po zrobieniu wszelkich badań, kroplówek, zastrzyków, leków) dał kwit stwierdzający otrucie i powiedział, że można się z tym zgłosić na policję; są obowiązani w takim wypadku przyjąć zgłoszenie. Została młodsza, właśnie taka pszeniczno płowa. Kwestii usynowienia nie poruszałem.
A wyć w psim języku umiem. Dawno, przed laty niejaki Kokuś mnie nauczył. Siadywaliśmy po zmierzchu nad brzegiem zatoki (Puckiej) i wyliśmy długo, bardzo długo. Wiele razy. A Księżyc świecił. Klasyka.

Przypomniałeś mi. Dziękuję.

[Gloinnen]

Prawdę mówiąc, po "Zegarmistrzu Światła" i "Koniach" (piosenki znane chyba każdemu), pomysł wydaje się wtórny.

Ale znalazłam rodzynek w cieście.

obsydian liźnie moją skroń

Pomyśl, że mógłby to być tytuł dobrego wiersza. A gdzie reszta?

Pozdr.

Glo.

[skaranie boskie]

Właściwie, gdyby nie ta wtórność, mogłoby się podobać.
Zwłaszcza, że bardziej rymowane, niż wolne.
Przychylę się jednak do zdania Glo, bo myśl iście przednia, żeby czwartego wersu za tytuł użyć i nowy wiersz napisać.

[pietrek]

pewnie macie rację,
dzięki za odwiedziny i sugestie

[eka]

Dałabym tytuł - wolność.
--------------------------------------
Świetny rytm.
I bardzo dobre wejście w sytuację:

gdy przyjdą po mnie oba psy
ten czarny
i pszenicznopłowy

obsydian liźnie moją skroń
rudy mnie usynowi

Pozdrawiam.

[pietrek]

Ło Jezu!!!
Od razu Woźniak, Chorążuk, Wysocki, Osiecka, Rodowicz
Pewnie, że pierwszy wers jest nawiązaniem do "Zegarmistrza", to
nie trzeba szkół jakichś specjalnych kończyć
Unikam egzegez, bo to wiocha, ale...
Mój tekścik jest skromniutkim zapisem pamięci o dwóch pieskach: dogu którego
pożegnałem blisko 40 lat temu, i rhodesianie, którego nie ma już od lat pięciu.
Nawet jeśli to wtórne, to i tak moim zwierzątkom się należało.
Jeszcze smaczek dla łowców duchów: mój ojciec umierając gładził łeb
Toma, martwego od lat wielu doga, o którym napisałem.

Osobna sprawa to czy wierszyk jest "udatny" czy "daremny".

Ale tu już nie mam kompetencji

Pozdrawiam