Moje dni nie są policzone

[żakote]

poniedziałek środa piątek umieranie dzień
po dniu ile czasu potrzeba dla życia dla
śmierci jaki pożytek z tą pustką w środku
łzy i chleb wszystko co mam w zasięgu
natura nie liczy się z człowiekiem brak mi
sił tchu takie życie to nie jest życie wiszę
na nitce czasu tracę czas z oczu nie wiem
kim będę jutro dziś zostawiam puste miejsce

[eka]

wiszę
na nitce czasu

Obraz niesamowity.

Ciężkie, gorzkie, wykrzyczane... i niepokojący tytuł.
Serdecznie pozdrawiam, Ril.

[Adela]

Dużo w wierszu niepokoju, szybkich klatek myśli. Te łzy i chleb tutaj mi nie pasują, brzmią trochę zbyt banalnie.
Pozdrawiam,
A.

[karolek]

.