Rytmiki

[Marcin Sztelak]

Tymczasowo odkładam życie na półkę,
niech dojrzewa.
Ciało i umysł na hakach,
lśniących w półmroku rzeźni.

Na ścianach majaczą hasła, być może
z poprzedniej nirwany:
Idźcie i rozmnażajcie się; Świnia też człowiek;
Ostatni gasi światło.

Więc brodzę w błocie
w poszukiwaniu wyłącznika. Później zasypiam,
niestety snem przerywanym.
Przez obecne oraz przyszłe potępienia.

I prokreacje.

[eka]

Przekleństwa reinkarnacji. Totalny, ponadczasowy stan zgorzknienia podmiotu.
Życie zawsze boli.
Brr... czuję, jak zalewa mnie pesymizm.
Uciekam.