za pamięci

[Podróżniczka]

w stare pokłady się dobrałeś

ostrożnie
ruchem palca serdecznego
rozdrapujesz zaśniedziałe warstwy

najpierw wychodzi zieleń
za nią czerwień róż
aksamit

czerwień eksplozją z siłą
dynamitu grozi

wybuch nie nastąpi
róż zapłon przydusił
zieleń się w aksamit
wygodnie wtuliła oczy
miło głaszcząc

chcę tobie coś powiedzieć
i zdumiona czuję jak aksamit
zdążył pokryć również moje słowa

[Alek Osiński]

Parę rzeczy wydaje mi się do poprawienia, np. sam początek
brzmi dosyć dziwnie "w stare pokłady się dobrałeś",
chyba raczej "do starych pokładów"..., ale podoba się gra kolorami
i końcówka, bardzo wymowna

[Henryk VIII]

A mnie się podoba i początek i całość; myślę, mądrze, obrazowo, z fantazją:) Piszesz:" ostrożnie
ruchem palca serdecznego
rozdrapujesz zaśniedziałe warstwy" i jeszcze " wybuch nie nastąpi
róż zapłon przydusił..." - moim zdaniem... warte ukłonu

[Gloinnen]

Niezły pomysł na wiersz, gorzej z wykonaniem.

Zauważyłam Twoje upodobanie do inwersji, a jest to środek poetycki, który brzmi dość sztucznie. Nieumiejętne ich stosowanie, zwłaszcza w nadmiarze, odbiera płynność lekturze.
Może - nawet dla eksperymentu - spróbuj chociaż raz z nich zrezygnować?

w stare pokłady się dobrałeś

Lepiej brzmiałoby (bardziej gramatycznie):

do starych pokładów się dobrałeś

Najlepsza z całości jest pointa. Dla mnie mogłaby być bardzo udaną, autonomiczną miniaturą, gdyż w niej właściwie zawierasz wszystko, co pragniesz powiedzieć tym wierszem.
Wskazujesz na problem nieudanej komunikacji i jej ograniczeniach. O ułomności słów i ich ciągłej dezaktualizacji. O próbie ukrycia swoich emocji i uczuć za bezpieczną zasłoną. "Aksamit" mógłby symbolizować nieśmiałość, skrywanie prawdy o sobie samym. Miękkość nakazuje myśleć o chronieniu - siebie, własnej wrażliwości - przed ewentualnymi skutkami słów i ich nadużywania.

Reszta to efektowne tło, raczej neutralne dla sensu całości, bez znaczenia właściwie.

Pozdrawiam,


Glo.

[lczerwosz]

najpierw wychodzi zieleń
za nią czerwień róż
aksamit

No tu już wiersz się stał. To znaczy wypowiedziałaś jego treść i użyłaś zaplanowanych środków artystycznych. Te kolory mówić miały i mówią, opisują emocje, dajmy na to, pojawiające się przy ruszaniu starych pokładów, zapewne pamięci. Pokłady emocji też mogą być. Coś jak wielowarstwowy obraz odkrywany w trakcie konserwacji.
A potem dookreślasz. Niestety wszystko już wystrzeliło. Ta zieleń, ta czerwień i ten aksamit już powiedziały swoje, chociaż za mało. W tej cytowanej zwrotce pojawiły się z imienia i trzeba by bardzo się czytelnikowi natrudzić, aby zrozumieć wiersz tylko na podstawie tekstu pierwszej części (do cytowanego miejsca włącznie).
Sugeruję zagrać tymi kolorami raz, wtedy mocniej powiedzą swoje kwestie.
Coś takiego - zupełnie napisałem od nowa posługując się Twoimi fragmentami:

dobrałeś się
do starych pokładów
ostrożnie proszę

ruchem serdecznego palca
odrywasz zaśniedziałe warstwy
brązy ugry stare złoto

jaki spokój cisza
i nagle czerwień wybucha
po co to rozdrapałeś idioto

chcę tak powiedzieć
ale zdumiona czuję jak zielony aksamit
pokrywa moje słowa

zasypiam wtulona

[em_]

Wiersz na swój urok, ale zgodzę się z przedmówcami, warto nad nim jeszcze trochę popracować.
Pozdrawiam