Godność na miarę brzydkiego

[Sede Vacante]

Brzydki człowiek nie nosił się elegancko.
Papierowe ludziki, z poradników dla mas,
huczały od przepisów na godność człowieka.
Że płaszcze, że szale, że garnitury na miarę
i że trzeba mieć tego dużo. I że z najlepszych tkanin
i żeby się wstydzić, jak się nie ma.
Bo każdy "prawdziwy" i " z klasą", powinien posiadać.


Brzydki człowiek lubił patrzeć na
te płaszcze, te szale, te garnitury...
W ukryciu, bo wstyd
o luksusach marzyć biedocie.

Coraz rzadziej wychodził na spacery.
Zakupy robił wieczorem,
gdy eleganccy zasypiali w bezpiecznych domach
albo w lokalach, przekrzykiwali swoje sukcesy.

Gdyby tak jeszcze któregoś potrącił, albo
spojrzał, jak na swojego...

Uczciwy znalazca Brzydkiego,
artysty na miarę epoki,
odebrał za niego pośmiertną nagrodę.

Ach, jaki płaszcz! I ten szal! I te jedwabie...

[eka]

O wykorzystywaniu "brzydkich" artystów, no cóż - oczywistości przedstawiasz. Cena niewchodzenia w blichtr i konsumpcję. W sumie owo zrównanie brzydki = biedny i bez szans, odsuwa inny problem, faktycznej brzydoty, z którą niezwykle trudno osiągnąć sukces, a nawet akceptację i dla mnie to byłby ciekawy temat na wiersz. Godność fizycznej brzydoty.
Mam mieszane uczucia odbiorcze. Z jednej strony tak wiele tekstów nie wychodzi poza własne ego, a tu takie społecznikowskie wersy... zatem plus, duży. Z drugiej strony bieda jako wstyd nieciekawie świadczy o bohaterze, taki on skurczony i nijaki, zazdrości objawów bogactwa, a podobno wielki talent. To nie idzie w parze, tak mi się przynajmniej wydaje, czuję niekonsekwencję.
Pewnie to mój problem.
Trochę za dużo że , no i przed albo nie stawiamy przecinka, chyba że przed drugim w tym samym wypowiedzeniu.
Pozdrawiam.

[Sede Vacante]

Otóż, człowiek biedny może jak najbardziej odczuwać wstyd zrozumiały, przed tym, że jest biedny i nie ma tych wszystkich pięknych szat. Talent tu nie ma nic do rzeczy.
Zwyczajnie, ktoś chce wyglądać godnie, żyć godnie, chce, by na niego patrzono z szacunkiem, a talent - nie odkryty.
Dziękuję ci bardzo za przeczytanie i opinię!!!
Krytykuj, krytykuj, krytyka mi potrzebna, jak powietrze!

[eka]

Takie podejście biednego, że wstyd, wiesz to w sumie jego wybór.
Bo wstydem jest być bogatym, gdy potrzebujących tylu wokół.
Minimalizm jest okey.
Takie tam nie tylko moje spojrzenie na ludzi, odwracające relacje.


Fajnie, że nie łapiesz focha.
W ramach rewanżu... czekam.

[Sede Vacante]

Bo wstydem jest być bogatym, gdy potrzebujących tylu wokół.

Ależ, ja też tak myślę!!!
Dokładnie.
Jednak są chwile, gdy wstyd ci jednak, bo też wolałabyś mieć ładne, eleganckie ubranie - nie po to, by pokazać kasę i klasę, ale po to, by dobrze się z sobą czuć.

Jak się chodzi w zdartych ubraniach, zniszczonych, dziurawych itp. to choćbyś nie wiem jaką była idealistką, czasem ci wstyd, gdy patrzą na ciebie, jak na łachamniarza...ja tak to odczuwam.

[eka]

To nie idealizm, to stoicyzm. Diogenes i beczka i król.
Ale trzeba być silnym wewnętrznie i mieć sprecyzowany światopogląd.

[karolek]

Pieniądze to nie wszystko. Media kłamią.

Nikt niczego nie zabierze na druga stronę, może tylko pozostawić... dobre lub złe wspomnienia.

[Sede Vacante]

To bardziej uczucie nie tyle odnośnie poządania pieniędzy, a godności. Jak jesteś w biedzie, skrajnej biedzie, do tego niedoceniony, a również niedostrzegany, wzgardzany, to czasem chcesz przejść "na drugą stronę" - do dobrobytu. Tam, gdzie jesteś otoczony ludźmi, czujesz się potrzebny, dowartościowany, itp.itd.
Kto by nie chciał czasem żyć naprawdę "na poziomie"...
Bieda i samotność, oraz brak docenienia, jeśli długo trwają, stają się jak wirus. Trudno wtedy dostrzec pozytywy.

[karolek]

Wszystko to raczej w głowie. Można będąc biednym, czuć się bogatym. Godność zależy raczej od ludzi, którzy są od pierwszych dni życia, to oni ją kształtują u dziecka.

Piszesz, że nie wiążesz godności ze stanem posiadania, ale jednak chyba nie do końca.

Znam osoby, które są biedne jak mysz kościelna, a nie dają sobą pomiatać, znam też bardzo bogatych, którzy robią z siebie pośmiewisko, sami siebie prezentują jako przedmioty, a nie - ludzi. Znam to zbyt dużo powiedziane - czasem widzę w telewizji.

[Sede Vacante]

No właśnie. Każdy człowiek jest inny. Podajecie przykłady biednych, którzy wcale przez to nie czują się gorzej. Albo nie powinni.
Więc mamy tylko dwa rodzaje zachowań ludzkich? Absolutnie, nie ma prawa!występować trzecia "odmiana"?

Są biedni, którzy nie mają problemu z biedą. Są bogaci, którzy są nieszczęśliwi. Są tacy, którzy mają wszystko i są bardzo szczęśliwi.
Są tacy...

Tak można wymieniać przez rok.

Dlaczego nie przyjmiecie, że są ludzie, którzy są biedni i jest im z tym źle, jakiekolwiek by nie istniały "złote myśli"?
To wiersz właśnie o kimś takim.
Komu źle z biedą.