Herbata na werandzie

[Adela]

Niewiele się tutaj zmieniło.
Gmina nadal nie ma pieniędzy na odnowienie chodników.
Dziewczyny dziedziczą urodę po matkach,
a chłopaki piją Tyskie za remizą.
Dwa piwa i faza.

Jeśli dopisze szczęście
można zobaczyć jak ryba skacze po rzece
lub znaleźć czterolistną koniczynę.

Ksiądz, co prawda młodszy,
ale czytania te same.
Msza święta o dziewiątej trzydzieści.

Ojciec czasami świdruje w ścianie przez sen,
matka martwi się o mnie.
Po lesie trzeba chodzić w gumiakach.
Gumiaki są w piwnicy
po lewej stronie od drzwi.
W lesie kończy się cywilizacja.

A może zmieniło się wszystko.

[skaranie boskie]

Reportaż wierszem...
Coś nowego a może wraca stare, jak to czytanie nowego... księdza?
Interesujący klimat, choć nie wiem, co znawcy powiedzą o formie.
A pani Zielińskiej to pewnie otruli tego wilczura, skoro szczuła...

PS. W lesie kończy się cywilizacja - czy aby nie odwrotnie?

[Adela]

Skaranku - miałam na myśli brak cywilizacji jako - drzewa, drzewa i drzewa, czasami jakieś błoto pod nogami, a potem drzewa:)
W wersie: w lesie kończy się cywilizacja - myślałam o zamknięciu granicy pomiędzy.
Forma wybrana świadomie i w takiej (myślę) można się doczytać metafor:)
Dziękuję za komentarz.
A.
P.S. Wilczura nikt nie otruł.

[Fałszerz komunikatów]

A ja odnajduję w tym tekście dwa dobre zakończenia, zawarte w tym właściwym, jak i tym fragmencie:
Gumiaki są w piwnicy
po lewej stronie od drzwi.
W lesie kończy się cywilizacja.
...i chyba naprawdę bym się zastanawiał, gdybym to ja był Autorem, w którym miejscu zakończyć tekst.
Ten korowód ludzi, których już nie ma średnio zapada w pamięć. Ale już to co "na skrzydłach" skutecznie atakuje mój spokój. I bardzo mi z tym dobrze
Tytuł, jako data z dziennika, jakoś średnio do mnie trafia. Taka sucha data, jedna z wielu.

[Sede Vacante]

Gdyby zakończyć po słowach "A może zmieniło się wszystko" - byłby to wiersz miażdżący - dla mnie - "na plus".

Rewelacyjny styl, niby właśnie taki reportażowy, dotyczący prostych spraw, a puenta - zacytowane zdanie - pozostawiłaby słodki ocean interpretacji.

Niestety, autorka odpowiada na zadane pytanie, dalszą częścią wiersza, częściowo, znacznie, zamykając pole do wyobraźni.

Odpowiada, dopowiada, kończy temat.

Szkoda.

[em_]

Temat chyba bliski każdemu,
podoba się.
Pozdrawiam

[emcek]

bardzo i nie będę się mądrzył..

[Adela]

Dziękuję wszystkim za lekturę i opinie. Może faktycznie za dużo dopowiedzeń – przemyślę, cos czuje ze wiersz jeszcze zmienię sto razy
Pozdrawiam serdecznie,
A.

[skaranie boskie]

Pisząc "owrotnie", Adelo, miałem na myśli, że czasem w cywilizacji kończy się las.
Nie ma w niej miejsca dla drzew, chyba, że w tartaku.

[Podróżniczka]

Adelo, muszę przyznać, że mnie pierwsza wersja Twojego wiersza bardzo wzruszyła. Druga, skrócona wersja, nie wywołuje we mnie już tych emocji, niemniej czyta się go nadal bardzo dobrze