Znowu jestem ten sam

[Sede Vacante]

PO POPRAWCE:

Gdybyś tak przesunęła się troszkę
niewiele
za tamtą rzekę albo
tak żeby cię nie było

nie musiałabyś mnie wreszcie przełączać
dbam tylko o twoją równowagę psychiczną

Gdybyś teraz zaraz natychmiast
wyszła po chleb
pod pociąg

nie musiałabyś ze mnie ścierać kurzu wrzeszcząc
na ten kurz
dbam tylko o twoje prawo spokoju

albo jakbyś szybko się zestarzała
tak żebym ja jeszcze mógł a ty byś już nie chciała

nie byłbym więcej zepsutym kochankiem


jakbyś się zapatrzyła na
kogoś innego
może on odkryłby w tobie skarb
jakimś cudem

nie pytałabyś z obojętnością
gdzie mnie postawić i po co


jakbyś
wtedy nie była tak młoda i piękna
i bym cię nie wziął

dziś

umarłbym bez twojej bliskości






Gdybyś tak przesunęła się troszkę
niewiele
za tamtą rzekę albo
tak żeby cię nie było

nie musiałabyś mnie wreszcie przełączać
dbam tylko o twoją równowagę psychiczną

Gdybyś teraz zaraz natychmiast
wyszła po chleb
pod pociąg

nie musiałabyś ze mnie ścierać kurzu wrzeszcząc
na ten kurz
dbam tylko o twoje prawo spokoju

albo jakbyś szybko się zestarzała
tak żebym ja jeszcze mógł a ty byś już nie chciała

to nie trzeba by ci było psioczyć na moje puste kieszenie
najważniejszy jest twój dobrobyt

jakbyś się zapatrzyła na
kogoś innego
może on odkryłby w tobie skarb
jakimś cudem

nie musiałabyś zastanawiać się każdego poranka
gdzie mnie postawić i po co

jakbyś pojechała na wieś
i została tam na kilkaset miesięcy

odpoczęłabyś od popsutego kochanka

jakbyś tak jechała tramwajem i
romantycznie dała się porwać wiatrowi

nie trzeba byłoby mi więcej prasować tych cholernych koszul


jakbyś
wtedy nie była tak młoda i piękna
i bym cię nie wziął

dziś

chyba bym umarł bez twojej bliskości

[Patka]

Mój Boże, Sede! Zepsułeś tak świetny wiersz. Czym zepsułeś? Przegadaniem. Za dużo, oj za dużo. Początek genialny, kolejne fragmenty też, ale po jakimś czasie zaczęłam się pytać "kiedy będzie koniec?". Jakby się dało to skondensować, skrócić, byłoby git. Ogólnie to pierwszy twój wiersz, który wywarł na mnie wrażenie. Podoba mi się zwłaszcza:

Gdybyś tak przesunęła się troszkę
niewiele
za tamtą rzekę albo
tak żeby cię nie było

i

Gdybyś teraz zaraz natychmiast
wyszła po chleb
pod pociąg

Zakończenie za to najgorsze, spodziewałam się lepszego uderzenia, a tu poleciałeś banałem, szkoda.

jakbyś pojechała na wieś
i została tam na kilkaset miesięcy

odpoczęłabyś od popsutego kochanka

jakbyś tak jechała tramwajem i
romantycznie dała się porwać wiatrowi

nie trzeba byłoby mi więcej prasować tych cholernych koszul

To bym usunęła. Za dużo jest w tekście przykładów na "jakby...", wiersz, jak mówiłam, w pewnym sensie zaczyna nużyć. A nie wydaje mi się, by strofy te były ważne dla całości wiersza i jego wymowy. Ale pewnie się mylę, jak zwykle, heh.

Pozdrawiam
Patka

[Sede Vacante]

Patko - zmieniłem, jak umiałem.
Jest krócej.

Co do samego zakończenia - to ma być historia o miłości do osoby, która od dawna cię nie kocha, ale dla ciebie wciąż jest, jak pierwszego dnia, najcudowniejsza. I ze smutkiem marzysz, aby jeszcze choć trochę kochała cię tak, jak ty dziś, wciąż ją kochasz.
Takie zaprzeczenie: Tak cię nienawidzę po latach, a tak kocham...

Jeśli masz jeszcze jakieś wskazówki, chętnie przyjmę.

(Oj, trudno cię zadowolić, hihi, ale ok - podnoś poprzeczkę!)