na wszystko

[emcek]

nie mam czasu milczenie trochę dłuższe
jak cienie które nie wracają do domów


myślę o drogach jak dzikie wino
kurzu na ustach
lustrach wody gdy niepotrzebna pamięć
wraca pąkami chryzantem

cisza udaje że jej nie ma
jak bezdomny z wyboru
z kieszeniami pełnymi słońca

woda przesącza sie przez skórę
jak krew co wciąż się zmienia
w cierpkie wino
zapomnianą prawdę

[Ewa Włodek]

szczególnie mi się spodobała pamięć, wracająca pękami chryzantem i krew, wciąż zmieniająca się w cierpkie wino. To jak transmutacja jednej jakości (lepszej?) i inną (pośledniejszą?).
Ciekawie jest.

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[coobus]

I ja też przyklasnę Twoje wiersze zawsze do mnie docierały, widać patrzymy podobnie na operowanie słowem. Bo jest w tym poezja

[Podróżniczka]

Bardzo podoba mi się Twój wiersz, a ta strofa:

"cisza udaje że jej nie ma
jak bezdomny z wyboru
z kieszeniami pełnego słońca"

podoba mi się najbardziej

Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Hmmm, ciekawe.
Skojarzyło mi się z jakimś manifestem poetyckim autsajdera w zakurzonych od drogi butach.
Taki bardzo "wolnościowy" wiersz, ma w sobie siłę nieistnienia w zasadach, normach, barierach.
Bardzo mi się podoba.