plama w kalendarzu

[Alga]

skrupulatnie przeszukiwała każdy skrawek podłogi
jakby kartka z kalendarza była okruszyną
wrzała niepokojem zabrakło jednego
elementu układanki
od nowa

ale posłuchaj posłuchaj mnie - szarpała za rękaw -
to było właśnie wtedy (gdzie ona się schowała)
gdy mówiłam do małża otwórz się
zobacz no zobacz ta data w kalendarzu
wtedy krzyczałam na dachu
nie mów mi nie mów że tak
już wcześniej było
daj mi wieczorne tabletki
rano idę żyć

poszła cicho wyczekała
na głęboki sen oddziału
tabletki zbierała długo
(było coraz ciężej)
skrupulatnie zmieszała z kawą



miałam dziś posiedzieć przy niej
taka niespokojna
(przyniosłam dwie książki i termos)
prosiła poczytaj przy kawie
nie starczyło życia by odmówić

[Sede Vacante]

Świetny!!!!

Rewelacyjnie oddałaś stan psychozy bohaterki wiersza, poza tym, metafory przesmaczne!!

"skrupulatnie przeszukiwała każdy skrawek podłogi" - jakby ta podłoga była jakąś czeluścią, otchłanią, bezkresem - to podkreśla, w jakim ciężkim stanie emocjonalnym może być bohaterka.

"Rano idę żyć" - mniam!

Połączenie wiersza i prozy - takie mam odczucie, czytając wyłuszczony tekst - jest naprawdę interesujące. dodaje wierszowi jakiegoś genu choroby, zwariowania, szaleństwa.
Taka "poetycka schizofrenia".

Naprawdę, świetny i mega rzeczywisty (też łykałem psychotropy i też pisałem o tym...łatwo mi zrozumieć)

[oskari valtteri]

świetnie oddane przenikanie postaci.
przyznaję, że jakbym zatracił się w rozpoznawaniu - kto jest kto. a może ja tutaj też jestem...
bardzo wciągający wiersz. gratuluję.

[Fałszerz komunikatów]

Taka przyjaźń na dobre i na złe. W końcu mówi się, że "nie starczy życia", by coś przyjacielowi opowiedzieć.
I tutaj mamy dwie pacjentki, które są bardzo ze sobą zżyte i wzajemnie się wspierają. Dość to toksyczny związek i ustępstwa, na które nie powinno być zgody. Nie chcę tutaj szafować diagnozami peelek, ale domyślam się, że jedna z nich może chorować na psychozę maniakalno-depresyjną (pragnie znów doświadczyć stanu nadmiernej euforii).
Ja bym ostatnią linijkę oddzielił od reszty, bo jest tego warta

gdy mówiłam do małża otwórz się

A tego nie rozumiem
I znów, podobnie jak przy "Świetlickim", nie uniknęłaś grzechu powtórzenia. I analogicznie do mych odczuć z poprzedniego wiersza - prawie mi się podoba

[Alga]

@Sede Vacante - dziękuję, życzyłabym sobie takiego odbioru zawsze

@ Oskari - super, ze sie udało dziękuję

@ Fałszerz - może i dwie pacjentki, a może pacjentka i zżyta pielęgniarka, zbyt spoufalona/empatyczna/zaangażowana...
I kto komu wsypał pigułki?... komu nie wystarczyło życia? A kto się naprawdę stamtąd wydostał na wolność?

wers oddzielony do mnie przemawia, a małż to wizja, której nie mogłam się pozbyć.

Hmmm, prawie robi wielką różnicę, ale postaram się patrzeć od strony pełnej szklanki

Dziękuje i pozdrawiam