się

[alchemik]

przewijałem przez cykle
obrotu planety
niezbyt przedsiębiorczy
choć przeczą ręce zwrócone ku
się
może przez przykurcz i brak wyobraźni

miłości własnej
zbyt wiele
zbyt mało dotyków
i inteligencji w emocji

pogarda w niepogodzeniu
z kosmosem
bez boga

sam sobie przyjacielem
solipsystycznie
choć calkiem lirycznie
w barwnej beznadziei
rozglądając nerwowo na boki
oczekuję na spełnienie

się

[alchemik]

Sorry, za ten wiersz na kolanie, który machnąłem przed chwilą.
Ale mnie tak nagle jakoś naszła ochota na odpowiedź Leszkowi Sobeszko.

[Leszek Sobeczko]

Sorry, za ten wiersz na kolanie, który machnąłem przed chwilą.
Ale mnie tak nagle jakoś naszła ochota na odpowiedź Leszkowi Sobeszko.

uśmiechnął mnie, nikły to przyczynek do Się, ale ocenę pozostawiam innym


jedynie śpieszę sprostować, nie Sobeszko a Sobeczko
już mi w podstawówce Pani od praktycznych zajęć przekręcała nazwisko na Słoneczko /czego nie mam za złe/, fakt ten wszyłem w wiersz pt "Pojemniość ścisłego zarachowania" Antologia 8mego piętra 2012 str 96;

pozdrawiam

[alchemik]

Ale zonk, Leszku, w końcu mamy nazwiska z jednego pnia. Moje brzmi Sobczak.
A mój wierszyk rzeczywiście nie jest żadnym przyczynkiem do twojego Się.
Żadne dzieło, tylko impuls inspiracyjny, który kazał mi machnąć w pięć minut te parę słów, które jednak oddają pewną, choć może powierzchowną prawdę o mnie.
Tych prawd jest wiele. A ta nie jest nawet bolesna. Ot taki egocentryk, który zasmakował w samotności, o ile nie oszukuje się , ale nie egoista. Panie Słoneczko.

[Leszek Sobeczko]

alchemiku - jak na 5 minut nie ma źle; przy okazji naszła mnie refleksja, że z każdego 'wyłazi Się' i nic na to nie można poradzić, ja swoje próbuję okiełznać

[oskari valtteri]

"impuls inspiracyjny" ad się...
Alchemiku, podejrzewam że nie jesteś odludkiem w takim impulsowaniu, albo impulsacji...
zwał jak zwał.

zbyt mało dotyków
i inteligencji w emocji

jak dla mnie to tak zwana prawda uniwersalno-obiektywna. fajnie to zauważyłeś.
niejeden tłum jest właśnie taki.

[alchemik]

He he, Oscari, ostatnio wiersze zajmują mi dużo więcej czasu.
Najpierw jest myśl, która przez wiele dni, również nocy, nie dając mi spać, krąży po głowie.
Potem przychodzi decyzja o napisaniu i wybór formy.
Potem przełamanie bezruchu lenistwa i pierwsze słowa. A jeszcze potem pracuję nad wierszem.
Przez fakt bycia ( tu się wyrażę nieskromnie) cenionym recenzentem na innych portalach, stałem się jakby ambitniejszy we własnej twórczości.
Od ręki mógłbym sypnąć wierszami (czasem, nawet nie takimi złymi).
Niekiedy nawet żałuję tej nowo nabytej obawy przed spontanicznością.
Ogarnęła mnie jakaś chorobliwa ambicja.
Jak myślisz, to dobrze czy źle?

Tu akurat masz przykład spontanu.

[oskari valtteri]

He he, Oscari, ostatnio wiersze zajmują mi dużo więcej czasu.
Najpierw jest myśl, która przez wiele dni, również nocy, nie dając mi spać, krąży po głowie.
Potem przychodzi decyzja o napisaniu i wybór formy.
Potem przełamanie bezruchu lenistwa i pierwsze słowa. A jeszcze potem pracuję nad wierszem.
Przez fakt bycia ( tu się wyrażę nieskromnie) cenionym recenzentem na innych portalach, stałem się jakby ambitniejszy we własnej twórczości.
Od ręki mógłbym sypnąć wierszami (czasem, nawet nie takimi złymi).
Niekiedy nawet żałuję tej nowo nabytej obawy przed spontanicznością.
Ogarnęła mnie jakaś chorobliwa ambicja.
Jak myślisz, to dobrze czy źle?

Tu akurat masz przykład spontanu.

wiesz, nie wiem, nie mam pojęcia - czy to dobrze czy źle.
najważniejsze, że nie ma w tym nic na siłę