Julie czyli triada życiowa na tle ceglastych murów

[Gajka]

epikurejczyk z Julią
zmajstrowali rodzinę
trzy pacynki i ceglasty dom
a potem niebieski kondor
pędził bujany żywot

na głowie Julii lądowały
helikoptery i flądry
kuliła się w skorupie
nocą krwawiły dziury w niebie
i dojrzewały winogrona

na wysłużonych schodach
przycupnęła agonia
Julia nie ma już nic
jest modlitwą do nieba
a majster

ceruje perforowane sny

&

Julka galopowała przez życie
jak szalony mustang po prerii
przypadkiem
schwytała birbanta
niczym bawoła za rogi

dwa chude badyle
betonowe domy i brak miejsca na ziemi
procentowy wyziew bizona
stał się przyzwyczajeniem
a dusza rani od środka

dziś Julka tnie asfalt
z zachodu na wschód
strach pomieszał szyki
przyjaźni się z Parkinsonem
a moczykij

łowi piranie w butelce


&

trzecie pokolenie fatamarganą
i przezroczysty
dom pod chmurami

Julcia ma osiem lat
podziwia wysmukłą barbie
odzianą w poszatkowany
przez cienie brokat
i mydli

bańkom źrenice

28.08.2015

[Gorgiasz]

Bardzo ciekawy, niejednoznaczny wiersz. Mądre i wnikliwe metafory. Wypełnił się jakiś krąg czy świat, który i tak był tylko bańką mydlaną

[Mirek]

Trzy Julie ... druga najbardziej mi bliska

ciekawy wiersz

[karolek]

..

[Podróżniczka]

Ciekawie poprowadziłaś piórem. Z przyjemnością wiersz przeczytałam