para-paralele

[zimny grog]

kto chociaż raz nie rzucił kamieniem
jakby nie był człowiekiem
kto nie posmakował cykuty
jakby stracił miłosierdzie

a ty mój nieszczególny życiorysie błąkasz się od zarania po zmierzch
stukasz i stukasz do furt popełnionych późnym popołudniem grzechów
myślisz że te pojebane konwertyty poznają w tobie dawnego bliźniego
odwróć się już nie jesteś legatem para-ojczymowego błogosławieństwa

kto chociaż raz nie pocałował dziwki
jakby nie poznał kobiety
kto nie pogryzł gorzkiej czekolady
jakby stracił synostwo

a ty moja niedoszła sławo siedzisz i siedzisz na stacyjce bezcelowa
tu nie przyjeżdżają spóźnione pociągi nawet posokowce straciły węch
wczoraj po podniesieniu semafora ostatni pijak dostąpił łaski nawilżenia
wstydź się moja fizys nie jesteś wystukana dłutem para- michelangela

kto chociaż raz nie podglądał drugiego
jakby nie żył
kto nie pieścił w kształcie melonów
jakby stracił czucie

u ciebie niedodupczona kochanko migotanie serdecznych komór
samolot do egzotycznych krajów kołuje po garbach zaciśniętej pięści
wybacz lub nie tu klimat nie sprzyja dwunastocalowym dociskom
nie powiem jędzo jesteś para-chryzantemą rżniętą w święto dziadów

[eka]

Na pewno nie para wkurw, ale miejscami wręcz krzyk peela. Mocne fragmenty rozgoryczeń i ( w refrenie?) w krótszych partiach akcentowanie relatywizmu wzorca (faryzeizm).
Czas podsumowań. Gorzki... nie tylko dla siebie.
Bardzo, bardzo dobry wiersz.

[Mirek]

próba rozliczeń

jeszcze tu wrócę bo do takich wierszy winno sie warcać

[zimny grog]

Bardzo, bardzo dobry wiersz.

eka: dzięki za tak miłe słowa. piszę coraz mniej, więc staram się, jak widzę, lepiej.


Mirek:
również dziękuję za przychylność mojemu utworowi.

[eka]

piszę coraz mniej,

A szkoda.
Uciekłeś już dawno z lirycznych płycizn.

Warto się pomęczyć.