z miłości do chaosu

[Bożena]

II wersja - /wiersz odleżał/ poprawiona- wykorzystałam sugestię Leszka

z miłości do chaosu


skąd się wziąłeś
pędzisz z przed do po
horyzont otwierając każdego dnia
inną stroną
spustynniałą od wahań
przesypującym piaskiem twarz
stwardniała


znaczysz ślad nieuporządkowaniem
zawierając pakt z diabłem
nie czujesz ciężaru przepłakań
wypełniając los ludzkimi szczątkami

może jesteś złudzeniem i wcale nie płyniesz
jak krople wody wsiąkasz w glebę
a ja mogę tylko iść w kierunku złotego środka
mając nadzieję na właściwy wybór

czas pokaże








z miłości do chaosu wersjapierwotna

skąd się wziąłeś
tak bezlitośnie mijający
z przed do po
horyzont otwierając każdego dnia
inną stroną
spustynniałą od wiatru i wahań
przesypującym piaskiem poorana twarz
stwardniała

a ty nie znasz litości
znaczysz ślad nieuporządkowaniem
zawierając pakt z diabłem
nie czujesz lat i ciężaru przepłakań
wypełniając czarne dziury ludzkimi szczątkami

może jesteś złudzeniem i wcale nie płyniesz
z lewa do prawa lecz zawsze w dół
jak krople wody wsiąkasz w glebę
gdybyś umiał mówić usłyszałabym
czas pokaże

[Lucile]

Witaj Bożenko,


rozmowa, a raczej monolog z czasem. Temat stary - jak świat - jednak zamknięty w Twoim wierszu brzmi świeżo, aczkolwiek z nutą nostalgii i chyba... oskarżenia.
Nie ma tu, dla mnie, całkowitego pogodzenia się z konsekwencjami jego "działań"

bezlitośnie mijający

stroną
spustynniałą od wiatru i wahań
przesypującym piaskiem poorana twarz
stwardniała

a ty nie znasz litości

Przepraszam, że tak wyrwałam z kontekstu te wersy, ale przede wszystkim one rzuciły mi się w oczy.
"Kazały" zatrzymać się i pomyśleć na treściami poruszonymi przez Ciebie.

Serdecznie pozdrawiam
Lucile

[lczerwosz]

Nie. Za dużo oczywistości. Poniżej pokazuję, co mi sie podoba na zielono i co się nie podoba na fioletowo.

skąd się wziąłeś
tak bezlitośnie mijający
z przed do po
horyzont otwierając każdego dnia
inną stroną
spustynniałą od wiatru i wahań
przesypującym piaskiem poorana twarz
stwardniała

a ty nie znasz litości
znaczysz ślad nieuporządkowaniem
zawierając pakt z diabłem
nie czujesz lat i ciężaru przepłakań
wypełniając czarne dziury ludzkimi szczątkami - może: pustki?

może jesteś złudzeniem i wcale nie płyniesz
z lewa do prawa lecz zawsze w dół
jak krople wody wsiąkasz w glebę
gdybyś mógł mówić usłyszałabym - może: gdybyś powiedział usłyszałabym
czas pokaże

[Podróżniczka]

może jesteś złudzeniem i wcale nie płyniesz
z lewa do prawa lecz zawsze w dół

te wersy bardzo...
Z pozdrowieniami

[Bożena]

rozmowa, a raczej monolog z czasem. Temat stary - jak świat - jednak zamknięty w Twoim wierszu brzmi świeżo, aczkolwiek z nutą nostalgii i chyba... oskarżenia.
Nie ma tu, dla mnie, całkowitego pogodzenia się z konsekwencjami jego "działań"

- Lucile- kto się z tym czasem nie zmierzył czasem- a on nic sobie z tego nie robi- pozdrawiam

Leszku- odsączyłeś- i wiesz podoba mi się- a ponieważ ja wiersze piszę 10 minut i wstawiam - to liczę na taki przesiew- więc pójdzie do korekty- dziękuję

podróżniczko jeśli coś się spodobało to mnie cieszy- serdeczności ślę

[anastazja]

może jesteś złudzeniem i wcale nie płyniesz

- najbardziej mi się... Bożenko

[Henryk VIII]

Witaj droga Bożeno,
tekstem swym przywołujesz nie tylko refleksje dotyczące prawideł czasu, ale równolegle symbolikę cyrografu, a co za tym idzie postać Mefistofelesa. Piszesz:" inną stroną
spustynniałą od wiatru i wahań " - przepięknie - TU TKWI TA OCZEKIWANA WISIENKA NA TORCIE
Ukłony
H8

[Bożena]

Bożena pisze:
może jesteś złudzeniem i wcale nie płyniesz
- najbardziej mi się... Bożenko

_________________

- An- miło cię widzieć- jeśli coś się podoba to mnie raduje- pozdrawiam

Piszesz:" inną stroną
spustynniałą od wiatru i wahań " - przepięknie - TU TKWI TA OCZEKIWANA WISIENKA NA TORCIE

- Henryku- jak podziękować za takie słowa-

[Henryk VIII]

Bardzo pięknie dziękuje, Bożenko, za pąsowe buziaczki - a na Twe pytanie odpowiadam: KOLEJNYM DOBRYM TEKSTEM, na który z sympatią, oraz poetycką ciekawością
czekam

[Hosanna]

zastanawia mnie ten flirt czasu i chaosu

jak to się stało ze się tak splątały w Twoim wierszu

mnie najbardziej urzeka tytuł

jestem nim oczarowana
tyle dobra i zła dzieje się z miłości do chaosu
nie mniej dobra i zła niż się dzieje z miłości do porządku