Zakres wolności

[Marcin Sztelak]

Gra w otwarte karty, z niepoliczalną ilością
dwójek i asów.
Wszystkie gratis od losu, zebrane
na kupkę w rogu życiorysu.

Sto razy przepisywany testament,
a stan posiadania i tak nieokreślony.
Chociaż na pewno bliżej sterty przedmiotów.
Całkowicie zbędnych,

jednak skrupulatnie zbieranych za zasłoną
sentymentu, rozczulających wspomnień.
Taka miękkość przypisana do gatunku,
w końcu podobno glina i błoto.

Jedyna pewność: plemiona łowców - zbieraczy
odeszły. W niewiadomym kierunku,
dla nas zostawiając rewolucje,
po tysiąckroć.

I coraz mniejsze pole manewru.

[Alek Osiński]

Czasem wydaje mi się Marcinie, że wszystkie twoje wiersze
traktują o jednym i tym samym, to znaczy o rozczarowującej
błahości życia, w dużej dawce to nieco nużące, ale ta końcówka

dla nas zostawiając rewolucje,
po tysiąckroć.

I coraz mniejsze pole manewru.

wydaje mi się bardzo mądra, może nawet
trafiłeś w sedno...