Zapętlenie

[Marcin Sztelak]

Lekarz ostatniego kontaktu zmodyfikował
moją lewą rękę.
Teraz jest wprost przeciwna – po co nie sięgnę.

Wszelkie biurokracje i ograniczenia odpowiedzialności
skazują mnie na posuchę. Pośród stołów zastawionych
od brzegu do brzegu.

Zresztą może to już ostatni, do którego dopłynę,
dość nieporadnie. W lustrze pęknięty na pół
wietrzę nieszczęście.

Więc przylepiam krzywy uśmiech i biegnę,
z nieodzowną zadyszką. Ale ostatni autobus
odjechał. Na nic ciskane przekleństwa,
pozostało mierzenie kroków.

Lekarz ostatniego kontaktu wypisał akt zgonu.
Noszę go na piersi, obok aktu niedoszłego urodzenia.

[eka]

Na nic ciskane przekleństwa.
pozostało mierzenie kroków.

Albo przecinek po przekleństwa, albo wielka litera po kropce.

Lekarz ostatniego kontaktu zmodyfikował
moją lewą rękę.
Teraz jest wprost przeciwna – po co nie sięgnę.

Rozumiem, że metaforycznie przeciwna temu, co chwyta?

Więcej tu takich zapętleń, a największym odwrócenie tradycyjnej kolejności bytu, od śmierci ku urodzeniu, czemu winna nasza epoka.
Wiersz, wg mnie, nie uniósł pomysłu.