Truizmy

[Marcin Sztelak]

Jestem Adam, ubabrany rajem
po koniuszek języka.
Obcego, nad którym panuję w stopniu
niedostatecznym.

Ponadto pisma, drobnym drukiem.

***
Gasimy światło przed zaśnięciem,
zbyt trwożliwi na wieczność.
Wystarczy równomierny oddech
i przebudzenia. Pomijając udrękę snów
zanoszonych do spowiedzi:
więcej nie pamiętam.

***
Jestem Ewa, ścielę łóżka wsłuchana
w podszepty. Wiem jedno
– będę matką po spełnieniu
ofiary. Tuż za bramą, a nawet
przed nią.

[eka]

Tak, truizmy patriarchalne. Kobieta konkretnie do łóżka i rodzenia, facet abstrakcyjnie do myślenia.
Z odstępstw - grzechy.