Falowane znaki zapytania

[Ratana]

Już mi nie zależy.
Już nie noszę szminki w kieszeni
na wypadek, że Cię spotkam.
Włosów też już nie czeszę
w falowane znaki zapytania
i nie zwalniam przed zakrętem
z obawy przed zderzeniem.

Czas jest zawsze łaskawy, zmywa mi rumieńce
z twarzy, zostawia cienką bladą chustę, którą
mogę zakryć policzki, gdy będzie zimno.

I tylko czasami, kiedy wycinam krótkie włókna
z mięśnia, który bije raz na sekundę,
myślę, co by było gdyby
pozwolić mu zabić
częściej.

[Lucile]

Włosów też już nie czeszę
w falowane znaki zapytania

skarga delikatna i nienachalna,
ładne

kiedy wycinam krótkie włókna
z mięśnia, który bije raz na sekundę,
myślę, co by było gdyby
pozwolić mu zabić
częściej.

to zabijanie - wieloznaczne, do zastanowienia
Ratano, z przyjemnością poczytałam

Pozdrawiam
Lucile

[Podróżniczka]

Ratano, czekam na Twoje wiersze z niecierpliwą ciekawością i czytam je zawsze z wielkim zainteresowaniem. Bardzo podoba mi się Twój styl pisania i treść, którą w nich przekazujesz, dziękuję
Pozdrawiam

[alchemik]

Cześć, Ratana.
Zawsze lubię Cię czytać.

Dobry tytuł uwewnętrzniony wierszem.

Serce zabija.
Metaforycznie to oczywiste i nie.
Fizycznie oczywiście też.
Bo te durne włókna męczą się i pękają.

Wiesz, noszenie szminki w kieszeni, nie jest takie groźne.
Niektóre noszą nóż.
ALBO GAZ.

Żartowałem.
Ratana, przecież ty o czasie mierzonym rytmem serca.

A przede wszystkim o bardzo brzydkim nieliczeniem się z życiem.
To przed zakrętem dotyczy nie tylko peelki. Chyba że w drzewo.
A jak nie w drzewo, to głęboki pocałunek, Ratano.

O co pytasz włosami? Pytam, bo mam, mogę nimi falować, wystawiać na wiatr porywający je z ramion i też pytać, póki co.
Tylko o co?

Serce zabija raz, na kiedy mu się chce, w zależności od okoliczności i zawartych miłości.
Zawieranie miłości wobec świadków, jest jej zgubą.
Zabijanie częściej, jaka cudna, przekorna metafora dla serca.
Powtarzam się, ale bardzo mnie to ujęło i ma dla mnie wiele znaczeń. Obecnie osobistych.
Świadome używanie serca do zagłady powinno być objęte Konwencją Genewską.

Ratana.
Mógłbym tak dalej.
A kiedy tak mogę, to znaczy, że wiersz jest dobry.

[Alga]

Na tak. Zwłaszcza wielowarstwowa puenta.

Dla mnie jednak pierwszy wers jest zbędny - zbyt wprost, zbyt oczywisty. Wykłada przekaz całego wiersza. A rozpoczęty od drugiej, zaciekawia.
A w wersie "na wypadek, że..." proponuję na wypadek spotkania/ na wypadek, gdybym Cię spotkała.

Pomarudziłam, ale zdecydowanie pozytywnie

Pozdrawiam

[alchemik]

Co do pierwszego wersu, to całkowicie zgadzam się z Algą.

Po co, od razu wykładać kawę na ławę?
Niech wiersz i jego metafory mówią same za siebie.

[anastazja]

Za Algą - przemyśl to. Wiersz wart tego. Ładnie

[Ratana]

Dopiero teraz odczytałam Wasze komentarze, za wszystkie pięknie dziękuję
Zgadzam się co do pierwszego wersu, jest zbędny i zbyt wprost. Staram się nie pisać wierszy pod wpływem emocji, ale ten początek właśnie (niestety?) emocjami był wzbudzony. Bo to miało być kategoryczne, nieodwracalne, ucięte i miało być wiadomo od początku, że już jej nie zależy. Ale dla dobra wiersza może go usunę...
Alchemiku, włosami pytam o to, czy warto i czy w ogóle jest o co pytać... I nie w drzewo, więc czekam na pocałunek

[ELKA]

Ratano - wiersz jest piękny, wyrzuciłabym tylko ''Już mi nie zależy'', bo to oczywiste...i pisz emocjami, robisz to świetnie.

Pozdrawiam serdecznie. elka.

[Marcin Sztelak]

W pierwszej zwrotce chyba jednak nadmiar nie, także tytuł jest nieco dziwny, mam wrażenie, że nie bardzo przystaje do wiersza. Na końcu chyba raczej zabijać, bo z zabić wychodzi zagmatwanie gramatyczne.

Pozdrawiam.