Przejście na Psie Budy. Helios

[Alek Osiński]

Skrótami szybciej obchodzi się miasto – skurcz mięśnia
rozbudza wysepkę pośród ciekłego szkła. Dominują
antropomorficzne dociekania sygnałów z gwiezdnej

centrali. Wśród sypiących się stiuków Filon rozpoznał
Laurę ukrytą za sztywnymi liśćmi. Śpiewogra jej basowym
gardłem - instrument spotkań zmartwiały między

rozłożonymi na trawnikach w cieple miesiąca. Czas
przeciąga nici z babiego płótna. Pora dnia i roku w obecnej
chwili odnalazła dawno zagubioną i coraz bliżej ludzi

zamykają się klatki aparatu. Organiczne jak konstytucje
zdolne unieść wypełnione helem dzieci – traktaty o prawach
i żadnej śmierci nie powinno być zbyt łatwo pokazać palcem,

w wilgotnej pieczarze, niczym tysiące razy wcześniej,
ten dzień cię zrodzi i ten cię zabije*


*Sofokles

[pallas]

Filon i Laura Karpińskiego. Tacy w nowoczesnej formie.
Tytuł mnie intryguje, ale nie mogę rozszyfrować.
Helios kojarzy mi się z bogiem greckim, usposobieniem Słońca.
Psie Budy to ulica we Wrocławiu jak sprawdziłem.
Tytuł teraz mi mówi, że nie spodziewamy się,
gdzie można przejść słońce lub promień.
Może właśnie przez ten skrót. Człowieka tam się często nie pojawia, a jednak jest.
I jakby się budziło miasto widząc ludzi Laurę i Filona.
Budzi miasto wszystkie siły, by ich połączyć, bo to prawdziwa miłość.
I dzieci, i to grożenie palcem, odczytuje jako aborcję. Również ostrzeżenie.
A ostatnie słowa czytam, że w raz z początkiem kroczymy do kresu życia.
Wiersz jest głęboki i porusza szare komórki czytelnika.



Tytan

[em_]

(a może chodzi o kino Helios?)
Wiersz po Twojemu.
Jest, co poczytać

[Alek Osiński]

i bóg i kino, chociaż teraz się już chyba inaczej nazywa...
ale to faktycznie wrocławska topografia

Dzięki Wam za wizytę

[anastazja]

Organiczne jak konstytucje
zdolne unieść wypełnione helem dzieci – traktaty o prawach
i żadnej śmierci nie powinno być zbyt łatwo pokazać palcem,

- piękny wiersz. Zmusza do myślenia, przemyślenia. - Głęboki poruszający. Nie znam wrocławskiej topografii. Dla mnie wiersz ma wielką wartość - aczkolwiek nie należy do łatwych.
Alku - Pozdrawiam.

[eka]

Wracam po raz n-ty i wciąż mam poczucie klęski moich odbiorczych umiejętności.
Pięknie - technicznie napisany wiersz, z emocjami (skojarzenia z Pallasowymi) znam też na pamięć już e-topografię miasta, a nawet historię ulicy... i nie mogę ruszyć.
Nawet z wiedzą o zaśpiewaniu przez M.Jopek ballady w nowym przybytku muzy.
Kultura jak Helios? Światło w mrocznych historiach?
Sorry, Alek.
Poddaję się.

[Alek Osiński]

Niepotrzebnie wspomniałem chyba o tej topografii, bo nie tędy droga;)
Tytuł to tylko rozszerzające nakreślenie miejsca wydarzeń jak przystało na "klasyczny dramat",
skoro już tekst się kończy cytatem z "Króla Edypa";)

Dzięki za wpisy

[marta zoja]

Alku, głęboki i poruszający wiersz, zbudowany na postumencie wrażliwych chwil życia, aż boli w swoim jestestwie. Chylę czoła za całość i to co niedopowiedziane. Pozdrawiam MZ

[eka]

Tytuł to tylko rozszerzające nakreślenie miejsca wydarzeń jak przystało na "klasyczny dramat",
skoro już tekst się kończy cytatem z "Króla Edypa";)

No okey, jedność czasu, miejsca, ale gdzie akcji? Trudno, odpuszczę. Nie jest zapewne moim przeznaczeniem dociec spoiwa wiersza.

[Alek Osiński]

Spoko, nic na siłę.

Dzięki raz jeszcze Wszystkim za wizytę.
Pozdrawiam