Tango

[tabakiera]

Chcesz nauczyć mnie tanga? Musisz się pomęczyć,
jak już poczuję rytmy, to stopy drętwieją,
hardo depczą po zmysłach, a przecież jesteśmy
tak bardzo blisko siebie, że oddechy bolą.
Gdy patrzysz, kiedy pragniesz radosnej uwięzi,
ja uciekam w zaświaty, mimowolnie słyszę,
że to przecież liryka, nie zwyczajny taniec,
a w uścisku namiętnym dusi się rozstanie.

[pallas]

Taniec jako miłość. Bliskość dwóch osób.
Pomęczyć człowiek się musi bez tego
nie powstałoby tyle pięknych dzieł.

Pokazanie, także, że taniec również dusi.
Ktoś w nim prowadzi.
Nie wiem czemu, ale wiersz kojarzy
mi się z dramatem Stanisława Mrożka.
I nie wiem czy słusznie.
Peel chce się uczyć lecz nie chce zostać zniewolony.

Tytan

[coobus]

O, tak... tango ma w sobie coś z liryki. Bliskość, dotyk, magia... Podoba mi się ten wiersz. Ma również swój rytm, podobnie jak taniec

[tabakiera]

Serdeczne dzięki za czytanie i wpisy.

Pallasie, jeśli chodzi o treść, to mój wiersz ma niewiele wspólnego z "Tangiem" Mrożka. Zainspirowana Mrożkiem napisałam sonet "Tango w gimnazjum", ale dość kiepski, prawdę mówiąc. Może dopracuję i kiedyś wstawię. Ale, wiesz, kwestia interpretacji. Jeśli dopatrzyłeś się jakiegoś powiązania, poza tytułem, mogę być tylko wdzięczna.

Coobus - tak, tango jest cholernie liryczne i zawsze o czymś opowiada. Miło mi, że wiersz podoba się.

[alchemik]

Dorota, Ty wiesz...

To nie poprawka Twojego wiersza tylko moje kroki w tańcu.


Zechcesz nauczyć tanga? Musisz się pomęczyć.
Zgrajmy więc swoje rytmy, bo stopy drętwieją.
Hardo po zmysłach depczą, bo drepcząc jesteśmy
jeszcze bliżej siebie, aż oddechy bolą,
gdy patrzysz poprzez sieci radosnej uwięzi.
Zaświatem, w którym słyszę, mimowolnie przecież,
że to mdła liryka, niezwyczajny taniec. Rozpal, choć trochę
bez lęku, bo w uścisku dusi się rozstanie, a ja Cię tak…

[tabakiera]

Twoja wersja jest odważniejsza, zdecydowanie. Ale ktoś prowadzić musi, inaczej tylko dreptanie.

Dzięki, Jurek.

[ELKA]

Jurek wspaniale czuje rytm, Dorota pozwala się prowadzić...pięknie się uzupełniacie.

A ja patrzę z boku, podziwiam i....

[alchemik]

A wiersz jest... paradoksalnie, o lękach, obawach.
W potrzebach miłości zdarza nam się zanurzyć nie w oceanie, ale w kałuży, która go imituje.
Wiem, to śmieszne. Jak można pomylić ocean z kałużą?!
Ale jak kto mieszka w Stolicy, to jedyną Wielką Wodą jest Wisła w górnym stanie wód średnich.
W związku z tym, co rusz przymykamy oczy, albo na chwilę zdejmujemy optyczne okulary, zakładając w ich miejsce różowe potworki, zdobione w słoniki na szczęście.

Wyraźnie to rozróżniasz w tym wierszu, nauczyłaś się tego, związek od uczucia.
Poddajesz się uczuciom, bojąc się kolejnego związku.

Tango.
To taniec przedstawienie.
Taniec życie.
Polowanie, w którym ofiara staje się myśliwym i na odwrót wciąż
Jeden z najlepszych tańców erotycznych w parach.
Za zaproszenie do tańca mogę podziękować tylko tańcem.
Postaram się sprostać.
Dotrzymać kroku.
Stworzyć własne bez związywania. Oparte tylko na grawitacji uczuć.

Jurek

[tabakiera]

Serdeczne dzięki z recenzje.