Słowo

[Niedzisiejszy]

Narodziłeś się w bladej kołysce,
stworzony przez twoją odwieczną
Matkę - stalówkę

Ojcem twoim fragment
skroplonego kosmosu - atrament,
który oczy twe uformował z tak
licznych w jego wnętrzu gwiazd

Jesteś postacią o dwóch duszach,
stopami przykuty do nieoszlifowanego
kamienia ziemi, a myślami przekraczając
granicę wszechświata

Teraz jednak schniesz jeszcze w cieple lampy,
łapiesz pierwsze oddechy, lecz mimo to
już potrafisz marzyć o tym by stać się
wolnym jak liść niesiony przez wiatr.

[eka]

Zapisywanie wiersza tradycyjnym piórem, atramentem, już ten motyw u Ciebie się pojawił. I też w kontekście zamykania znaczeń.
Wszyscy jesteśmy z wnętrza chemicznego tygla gwiazd. To znaczy pierwiastki, które nas tworzą. Warto o tym pamiętać.
Piszesz w stylu wysokim o rozdarciu słowa na materię i ducha. Tak, to bardzo ciekawe.
Pozdrawiam.

[Niedzisiejszy]

Bardzo dziękuje za miłe słowa. W moim poprzednim utworze jednak ukazałem ich nieśmiertelność, którą jednak może zabić nie tyle płomień, a zapomnienie, wrzucenie ich do jakiejś skrzyni na strychu, gdzie umrą. W tym utworze chciałem ukazać w pewien sposób narodziny tego jednego słowa, chciałem ukazać niezwykłość jego rodziców, jak i jego przyszłych marzeń.
Pozdrawiam

[anastazja]

W tym utworze chciałem ukazać w pewien sposób narodziny tego jednego słowa, chciałem ukazać niezwykłość jego rodziców, jak i jego przyszłych marzeń.

- udało Ci się. Z takim tematem jeszcze się nie zetknęłam. Myślę, że osobiście nie dałabym rady. Pozdrawiam.

[pallas]

Ten wiersz mnie wrył mnie w ziemię.
W wierszu widzimy jak powstaję słowo.
Tworzone przez stalówkę i atrament.
Blada kołyska mam dwa skojarzenia, kartka papieru lub wyobraźnia piszącego.
Słowo się tworzy można powiedzieć wręcz, że się rodzi.
Ma i matkę i ojca dzięki, którym powstaję.
Słowo gwiazd odczytuję jak symbol.
Właśnie słów, który jest miliardy tak jak ognistych kul.
Również mówi wiersz, że słowa rodzą się w każdym piszącym.
I widać, że słowo jest potężne. Ma duszę i dlatego trzeba nad nim pracować.
Jak nad nieoszlifowanym diamentem. A także mówi, że słowa są wolne.
Tak jak poeta, pisarz czy dramaturg.
Ale słowo potrzeba wypuścić i dać innym, bo uschnie.
Tyle w ramie mojej poplątanej chyba interpretacji.

Mam zastrzeżenia chodzi o to, że albo korzystasz ze znaków interpunkcyjnych, albo nie.
Bo ja już nie wiem czemu tak piszesz może ma to cel,
ale ja nie wiem jaki.
I staraj się zastępować słowa takie jak twe, twoje i tak dalej,
ale nie znaczy to, żeby całkowicie z nich rezygnować.
Akurat tu pasują i nie ma ich w nadmiarze.
Na pewno będę wracać do tego wiersza Mateuszu.

Tytan

[Niedzisiejszy]

Bardzo dziękuję za miłe słowa
W pewien sposób owszem popełniam błędy, i muszę na nie uważać, ale ja lubię po prostu pisać tak jak mi dusza mówi, i tak właśnie piszę. A jeżeli mowa o stylu to próbuję się wzorować na stylu w jakim pisał Zbigniew Herbert, nigdy w życiu nie chcę go kopiować, nie mam takiego zamiaru, po prostu próbuję wzorując się trochę na jego stylu stworzyć swój indywidualny styl.
Pozdrawiam

[alchemik]

Dobre, Niedzisiejszy, choć nawiązałbym bezpośrednio do słowa.
Mało kto wie, że pisało się za pomocą stalówki.
Ale niech będzie

Pióro wieczne to moje ulubione narzędzie. Ale używam zielonego atramentu.


Narodziłeś się w bladej kołysce -
matce stalówce.

Ojcem - skroplony kosmos -
atrament,
który wybrał dwoje gwiazd
z miliardów jego oczu.

Bez postaci,
a jednak stopami przykuty
do nieoszlifowanego
kamienia ziemi,
myślami przekraczając granice światów.

Teraz schniesz w cieple lampy,
w pierwszym oddechu wiersza,
wolnego jak wiatr,
dopiero narodzonego.

To tylko przykład jak ideę zmienić w wiersz.
I nie gniewaj się.
Ja już opanowałem warsztat, choć dalej się uczę.
Ucz się i Ty, choćby z przykładów.

Po to wstawiłem moją wersję.

Jurek

[em_]

Czytając ten wiersz, mam wrażenie, że jest o czymś zupełnie innym, niż jak mówi tytuł;
o czymś poważniejszym, większym.
Nie wiem, czy to dobrze, czy źle.
W każdym razie podoba mi się.
Ładna kompozycja.
Pozdrawiam

[pallas]

Zbigniew Herberta też lubię. Ma moc w swoich wierszach, że chce się za nim iść.
Jeżeli chodzi o kompozycję może bez tych przecinków. Myślnik jest w porządku.
I może bez tych dużych liter.

Tytan

[Niedzisiejszy]

Narodziłeś się w bladej kołysce,
stworzony przez twoją odwieczną
Matkę - stalówkę.

Ojcem twoim fragment
skroplonego kosmosu - atrament,
który oczy twe uformował z tak
licznych w jego wnętrzu gwiazd.

Jesteś postacią o dwóch duszach,
stopami przykuty do nieoszlifowanego
kamienia ziemi, a myślami przekraczając
granicę wszechświata.

Teraz schniesz w cieple lampy,
łapiesz pierwsze oddechy, lecz
potrafisz marzyć by stać się
wolnym jak jesienny liść.


Nowa wersja, co sądzicie? ( wstawiłem w komentarzu by ktoś ją zauważył )