traktaty niebieskie

[Alga]

oddać słowo
przecież nas zabliźni
na zeskorupiałość
niewzburzone bezczuciem sumienie
a jeśli ktoś poniesie więcej
niż byśmy wręczyć chcieli
wybór jest jego i takie zbierze kłosy
niechcącą dłonią rzucone

ciszej nie pytać co się potem działo
dzisiaj w półmroku kartce też nie płakać
nie gryźć głowy ołówkowi

trwać unosząc twarze wysoko jak tarcze
na koniec dnia i tak oddać pole bez walki

[Marcin Sztelak]

Miejmy nadzieję, że zabliźni. Bardzo dobry wiersz.

Pozdrawiam.

[oskari valtteri]

świetny.

abym godził się z tym czego nie mogę zmienić

pozdrawiam

[Podróżniczka]

trwać unosząc twarze wysoko jak tarcze
na koniec dnia i tak oddać pole bez walki

bardzo mi się ten kawałek podoba

[ono]

czym więcej czytam Twoich wierszy , tym staja się one piękniejsze. widzę ich czar w pozornym niezrozumieniu, widzę ich wielką ekspresję , ukrytą w spokojnej wypowiedzi

[Alga]

Marcinie, dziękuję

Oskari - Tobie również, cieszę się z odbioru.

Podróżniczko - dobrze, że akurat ten

Ono - pięknie dziękuję, chociaż ie poczuwam się.

Dziękuję wszystkim za czytanie i pozytywy.

Pozdrawiam