ósmy tydzień

[Adela]

Dojrzała pomarańcza schowała się w chmurach,
deszcz dudnił w zakurzone szkła okien
i trudno było odróżnić, która to połowa jesieni.
Podczas jednej takiej nocy wyrosły mi skrzydła.

Myślę sobie, że życie potrafi zaskoczyć,
teraz wędruje zanurzone w śnie
z częstotliwością stu sześćdziesięciu znaków na minutę.

I jeśli wszystko pójdzie dobrze
może zapytać o prawdę,
objawi kłamstwo i swój czas
niewielki, bo zwinięty w kłębek,
pomrukujący cicho za starym, kaflowym piecem.

[eka]

swój czas
niewielki, bo zwinięty w kłębek,
pomrukujący cicho za starym, kaflowym piecem.

Bezpieczny i zadowolony.

Refleksyjnie w wierszu, do głębokiego zamyślenia.

[Podróżniczka]

swój czas
niewielki, bo zwinięty w kłębek,
pomrukujący cicho za starym, kaflowym piecem.

mnie również ten fragment bardzo się spodobał, skojarzył mi przytulne ciepełko.
Wiersz bardzo ciekawy.
Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Refleksyjny i liryczny, taki w sam raz na jesienny wieczór w ciepłych kapciach, w wygodnym fotelu i może jeszcze ze szklaneczką, tego kto co lubi...

Pozdrawiam.

[Hosanna]

udziela mi się nastrój dojrzalej sytości z otwartym oczkiem na zaskakujące

ale dopiero po trzecim czytaniu

czasem to za póżno

[Adela]

Witam, dziękuję wszystkim za lekturę i komentarz:)
Pozdrawiam serdecznie,
A.

[oskari valtteri]

hm. a dlaczego akurat 160..?

[Patka]

Autorka przez przypadek opublikowała drugi raz ten sam wiersz. Usunęłam temat, a komentarz oskariego przeniosłam pod stary wątek.

[eka]

Zdarza się
--------------------------------------------

z częstotliwością stu sześćdziesięciu znaków na minutę.

I jeśli wszystko pójdzie dobrze
może zapytać o prawdę,
objawi kłamstwo i swój czas

Wysokie ciśnienie podczas snu? Groźba śmierci? Rozliczenia na ostatnim progu?

Pozdrawiam.

[Leszek Sobeczko]

bez dwóch ostatnich wersów /które to rozczarowały mnie/

pozdrawiam