Panie Michale (Michałowi Wodeckiemu)

[Alga]

przecież obiecywałeś każdym słowem
że nie tutaj
nie teraz
i nie na chwilę

nie jeżyłeś kartek
nie podnosiłeś ciśnienia liter
tylko kąciki ust
i duszę w oddechu
widzę Cię z wędką
małego chłopca skaczącego przed lustrem
z łukiem i podbitym sumieniem

gdziekolwiek kiwasz głową że to nic - zapomnienie
nie możesz się mylić bardziej

[Patka]

Wiersz wydaje się bardzo osobisty, nie wiem więc, czy forum literackie jest dla niego dobrym miejscem. Zawsze uważałam (ja uważałam, podkreślam), że takie utwory powinny zostawać w szufladzie (lub w prywatnym folderze na komputerze).
Tyle wstępu.
Wiersz lepiej się czyta niż poprzedni poświęcony panu Wodeckiemu, nie czuć wyliczankowości. Ale za to wygląda trochę na taki pisany na szybko, pod wpływem chwili, nie do końca przemyślany. Byle przelać na papier uczucia. Wyszło mało ciekawie i poruszająco. Podoba mi się tylko:

nie jeżyłeś kartek
nie podnosiłeś ciśnienia liter

Pozdrawiam
Patka

[coobus]

Wiersz osobisty. Pozostawiam treść i uczucia autorce. Jako czytający chcę tylko wyrazić uznanie za refleksyjną chwilę spędzoną przy wierszu. Za to, że zatrzymał...

[ono]

wiersz osobisty, ale ja kocham wiersze osobiste za swoistą ekspresję, za uzewnętrznienie się autora. Zapis wspaniały - nic dodać nic ująć. wiersz zatrzymał i wywarł wrażenie

[Alga]

Wiersz wydaje się bardzo osobisty, nie wiem więc, czy forum literackie jest dla niego dobrym miejscem. Zawsze uważałam (ja uważałam, podkreślam), że takie utwory powinny zostawać w szufladzie (lub w prywatnym folderze na komputerze).
Tyle wstępu.
Wiersz lepiej się czyta niż poprzedni poświęcony panu Wodeckiemu, nie czuć wyliczankowości. Ale za to wygląda trochę na taki pisany na szybko, pod wpływem chwili, nie do końca przemyślany. Byle przelać na papier uczucia. Wyszło mało ciekawie i poruszająco. Podoba mi się tylko:

nie jeżyłeś kartek
nie podnosiłeś ciśnienia liter

Pozdrawiam
Patka

Patko, pewnie masz trochę racji, a może nawet całą To był wyrzut emocji. Dziękuję za wpis.

Coobus - cieszę się, że zatrzymał.

Ono - wielkie dzięki.

Wszystkim - za czytanie i zapis wrażeń.

Pozdrawiam

[Leszek Sobeczko]

bez "przecież", poza tym jakbym widział przed sobą Michała

to dobry wiersz, jakby Michał nie maczał w tym palców; a czy osobisty? jak każdy wiersz!

pozdrawiam

[ono]

a czy osobisty? jak każdy wiersz

Panie Leszku, są wiersze osobiste w których szczególnie wybijają się na pierwszy plan te specjalnie dedykowane - a ten jest taki. To celem wyjaśnienia, rozróżnienia.
Ten wiersz nie jest jak każdy , ten wiersz jest po prostu dobry.

[Leszek Sobeczko]

Panie Leszku, są wiersze osobiste w których szczególnie wybijają się na pierwszy plan te specjalnie dedykowane - a ten jest taki. To celem wyjaśnienia, rozróżnienia.

oj, joj joj, to wszyscy wiedzą; tylko jeden szkopuł, by osobistość nie zaciemniała odbioru; nadal uważam i podtrzymuję, to dobry wiersz, a nawet więcej jak dobry, bo w klimacie Michała /klimacie - nie znaczy, tak jak On pisał, ale w duchu relacji z Michałem, z Jego postrzeganiem świata, który przemycił w swoich utworach, a może i w osobistej relacji z nim/; sama autorka przecież napisała w komentarzu, że to "wyrzut emocji" i o to chodzi w tzw pisaniu; a wracając do wierszy osobistych, to nie wyobrażam sobie, by były inne, stąd taka moja wypowiedź

pozdrawiam

[Alga]

Ono - dziękuję za pozytyw.

Leszku, pod tym wierszem Twoja obecność i pozytywny odbiór liczą się dla mnie podwójnie. Dziękuję Ci.

Jeśli odnalazłeś tu chociaż cień Jego osoby, to niczego więcej nie chcę.

Pozdrawiam