Spacer Mariacką

[alchemik]

Pomimo chłodu.

Pełno tu komarów.
O tej porze roku zrozumiała jest ich chęć do trwania
w bezruchu chwili, wieczności
bursztynowej kropli.

Żywica dawnych puszcz
i czas, którego nie mamy.

Na każdym kroku sznury jantarowych korali.
Widma patrycjuszy na przedprożach.
Knajpa poetów.

Zamiast w Ciebie, wgapiam się w płaski dach
Mariackiego minaretu.
Jakbym widział go po raz pierwszy.

Niezbyt udany manewr.

Odbicia w mijanych oknach powtarzają
każdy nasz gest.

Objęci.

A ta uliczka… piękna, wąska
zaraz się skończy.


http://www.osme-pietro.pl/wiersze-biale ... 21033.html

J.E.S.

[Mirek]

Żywica dawnych puszcz
i czas, którego nie mamy.

hm ... mistrzostwo świata ... dwa wersy zamykają potężną oś czasu
super

a cały wiersz to waśnie taka kropelka złapana chwila, która minęła a trwa

[Alek Osiński]

Ładny, sentymentalny wiersz. Tak trochę właśnie pod krakowski
klimat - spleen, ala Grzegorz Turnau

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobrze, choć na wskroś sentymentalnie oddany klimat. Chyba jednak usunąłbym dwa ostatnie wersy kończąc na objęci...

Pozdrawiam.

[alchemik]

Chyba jednak usunąłbym dwa ostatnie wersy kończąc na objęci...

Pozdrawiam.

Dzięki, Marcin, może dla wiersza i dla poezji w ogóle, tak byłoby lepiej.

Ale to wiersz o czasie, krótkim, danym na chwilę, spełniającym oczekiwania.
Czemu te najpiękniejsze uliczki czasu muszą być tak krótkie?

Jurek

[ono]

fajny, spokojny wiersz...kocham taki spokojny pejzaż. w mojej głowie nie ma takich spokojnych miejsc. jedyna uwaga: po co Ciebie z dużej litery - wszak to nie list do określonego odbiorcy

kamil

[Napoleon North]

Ave

powroty bywają zgubne
nawet z otwartym sztambuchem
jak Mineret własności

[alchemik]

Kamil, zwykle tego nie robię, to znaczy nie zaimkuję z dużej litery.
Ale, akurat, to wiersz, list do określonego odbiorcy.
Dzięki.

NN, Ave!

Powroty i rozstania i na odwrót.

Jurek

[tabakiera]

To piękny liryk. Emocjonalna fotografia. W niej, niczym w jantarze uchwycony czas.
Pozdrawiam cieplutko.

A, i i nie usuwałabym ani jednego słowa.

[alchemik]

A i i nie usuwałabym ani jednego słowa.

.

A ja, ani jednej chwili.
I niech pędzą. Nie zastygają w bursztynie.