Agorafobia.

[Karma]

Z cyklu: Struktura Szkła.



Strach na wróble,dla niepoznaki
ustawiony pośrodku pokoju
- marzanna utopiona w braku światła.
Wymykasz się interpretacjom,
skacząc po kanałach bądź w mgnieniu oka
zmieniając perspektywę cichutkim

przepraszam.

Bo przecież zdajesz sobie sprawę,
że to aż po kołnierz.
Że jedynym wystającym elementem
pozostaną ramiona przygotowane
do uścisków, głowa nabita w butelkę
i pokaleczona

przez piasek.


04.11.2015.

[alchemik]

Zamykanie się w przestrzeni osobistej.
Lęk przed wyjściem do otwartego komunikatu.
Przestrzeni poszerzonej choćby o tę drugą.
Bezsensowny lęk, łagodzony ironiczną personifikacją – strachem na wróble.

Zimę w sercu topi się w braku światła lub w butelce, co na jedno wychodzi.
A wiosna to ignoruje.

I oczekiwanie ze światem na odległość oczu od ekranu.

I sumienie próbujące obudzić zdrowy rozsądek.
Ale ten nie wylewa za kołnierz, a chciałby żeby mu dano na tacy, w objęcia, bez ruszania się z domu.

I znów szkło i jego kwarcowy surowiec, w którym nie da się schować głowy.

Jeszcze jeden interesujący wiersz z cyklu, miła Jagódko.

Pewno pomieszałem z interpretacją, ale taka mi pasowała.
Przecież to poezja.

Mam nadzieję tylko, że szara nie da mi po uszach za zalecanie się do Ciebie.


Twój Jurek

[Karma]

Przyznaj, że za mną tęskniłeś po prostu i będzie po wszystkim.

A interpretacja dość trafiona - chodził za mną od kilku dni wiatr, co to, rozumiesz - hula sobie wszem i wobec, ignorując przystanki. Wiesz, do zamęczenia wręcz tak se śmiga, więc potrzeba mu falochronów - drzew, w których mógłby zgubić pęd, chociaż to egoizm - z drugiej strony.

Kurde, Mornacka nie pozwala mi na napisanie słowa egoizm. Ciągle przekłada mi literki i wciska mi się Egozim. Zamiast tego prawdziwego - jakie to ładne slowotwórstwo - pod tym względem, zawsze była tą lepszą połówką.

Nie spodziewałem się, że to powiem - ale fajnie Cię widzieć.

[em_]

Hm.. Zapis mnie trochę drażni, ale sama treść wciąga,
więc chyba jest dobrze

[Karma]

A konkretnie?

[eka]

marzanna utopiona w braku światła.

Bardzo dużo opisująca, a tak krótka charakterystyka bohaterki wiersza.
Brawo.

[Karma]

Dziękuję, Ewo - siedziałam nad tym sporo czasu. Nad tekstem znaczy. I cieszy, że jednak do mnie wróciłaś

[em_]

Trudno powiedzieć, co konkretnie.
Takie moje niewidzimisię

[eka]

Dziękuję, Ewo - siedziałam nad tym sporo czasu. Nad tekstem znaczy. I cieszy, że jednak do mnie wróciłaś

Wróciłam do Autora, a nie do Autorki.
Ale będę pamiętać.

[Karma]

Em, skoro nic konkretnie, to spadaj :P hehe.

Ewo - szczerze mnie dziwi Twoje, nie wiem - oburzenie? (z braku lepszego słowa tylko) ale ok. Skoro akceptujesz koncept.