**** - Wiersz I

[Niedzisiejszy]

Z serii " ****

Deszcz niebo przecina, ranił
ziemię rojem szklanych strzał,
i tylko nas omija

stoimy dalej, wtuleni w siebie,
złączeni mocnym węzłem naszych
ramion, dzięki jego sile stajemy
się skałą tnącą morze

między nami latają liczne iskry
spojrzeń, nasze oddechy zamieniły
się w tarczę, chroniącą nas
przed brutalnością świata

pocałunek stał się owocem,
z którego we dwoje próbujemy
małymi kęsami słodki miąższ,
wydaje się nieskończony.

[eka]

Deszcz niebo przecina, ranił ---> (konflikt czasów)
ziemię rojem szklanych strzał,
i tylko nas omija

[Deszcz rani ziemię rojem
ostrych strzał.
Nas omija.}

stoimy dalej, wtuleni w siebie,
złączeni mocnym węzłem naszych
ramion, dzięki jego sile stajemy
się skałą tnącą morze

[Wtuleni w węźle ramion, jak skała
tniemy morze.]

między nami latają liczne iskry
spojrzeń, nasze oddechy zamieniły
się w tarczę, chroniącą nas
przed brutalnością świata

[Oddechy są tarczą, spojrzenia iskrzą.]

pocałunek stał się owocem,
z którego we dwoje próbujemy
małymi kęsami słodki miąższ,
wydaje się nieskończony.

[Próbujemy małymi kęskami słodki miąższ,
wydaje się nieskończony.]

--------------------------------------
Czytelnik wbrew pozorom nie taki tuman, domyśli się, a nawet sprawi mu to przyjemność, jeśli nie wyłożysz kawy na ławę.
Ale i tak lepiej niż ostatnio.

[pallas]

Eka ma rację, że czytelnik się wielu rzeczy domyśli.
Tu również mamy miłość, która mówi, że to bliskość pozwala nam się rozwijać.
Razem może iść przez życie z tą miłością na kraniec świata.
Tak to widzę.

Tytan

[Alek Osiński]

Moim zdaniem warto pójść w kierunku
sugerowanym przez Ekę. Na pewno
wierszowi to nie zaszkodzi...

Pozdrawiam

[Niedzisiejszy]

Deszcz niebo przecina, rani
ziemie rojem szklanych strzał,
lecz nas omija

stoimy dalej wtuleni w
więźle ramion, tworzymy wspólnie
skałe, przecinamy morze

oddechy zamieniliśmy w
tarczę, która chroni przed
złem nasze małe iskry spojrzeń

pocałunki są jak wiśnie,
pełne słodyczy czekają na nas,
wydają się nieskończone


Co teraz sądzicie?

[Alek Osiński]

Kierunek dobry, ale do ideału brakuje jeszcze

stoimy dalej wtuleni w
więźle ramion, tworzymy wspólnie
skałe,

może np.

stoimy wtuleni w węzeł ramion,
budując na skale

[Niedzisiejszy]

Spróbuję ten fragment troszkę zmodyfikować
Dzieki za ocene

[ono]

ranił
ziemię rojem szklanych strzał,

stajemy
się skałą tnącą morze

próbujemy
małymi kęsami słodki miąższ,
wydaje się nieskończony.

wybrałem takie wspaniałości

ono

[Niedzisiejszy]

Witam.
Czyli to oznacza, że te fragmenty są dobre czy złe?

Dodano -- 10 lis 2015, 19:28 --

Deszcz niebo przecina, rani
ziemie rojem szklanych strzał,
lecz nas omija

stoimy wtuleni w
więźle ramion, tworzymy skałę,
przecinamy morze

oddechy zamienione w
tarcze chronią nasze
małe iskry spojrzeń

pocałunki są jak wiśnie,
pełne słodyczy czekają na nas,
wydają się nieskończone

Co teraz sądzicie?

[pallas]

W pierwszej zwrotce to lecz pokazuje smutek, że te strzały ich nie trafiły są zawiedzeni.
Chyba, że to chciałeś pokazać, ale myślę, że nie.
Może coś takiego by pasowało:
nas omija zawierucha
Pozostałe zwrotki są ciekawe ostatnia szczególnie.
Pocałunki są jak wiśnie czyli kwaśne i nie prawdziwe, bo kwaśne są owoce wiśni.
Ja bym się pozbył: na nas, wydają się nieskończone.
To według mnie zbędne.
Pełne słodyczy mówią, że czeka inna miłość,
bo ta trwała, a może i trwa. Trzeba iść naprzód.
Ta miłość rani, a osoby, które się kochają powinny być jednością.

Tytan