Mielonka

[Marcin Sztelak]

Siedzimy po uszy w sprawach
na wczoraj.
A w uszach szum informacyjny
i nic nas nie obchodzą śmierci,
egzystencje.

Nieżycia przetaczają się brawurowo
na czerwonych światłach.
Absurdalnie eksponujemy siebie
we wszystkich możliwych odcieniach,
święcie wierząc w ego i tak dalej.

Stary pijak Noe już nie próbuje
budować arki,
wolna wola to kiepski żarcik
na największym wysypisku.

Każdy śmieć ma swoją metkę,
często uwieszoną palucha.
Śmierdzi – na szczęście tracimy zmysły,
począwszy od powonienia.

[Alek Osiński]

A w uszach szum informacyjnych

chyba "ch" Ci się niepotrzebnie na końcu dodało

Stary pijak Noe już nie próbuje
budować arki,
wolna wola to kiepski żarcik
na największym wysypisku.

Każdy śmieć ma swoją metkę,
często uwieszoną palucha.
Śmierdzi – na szczęście tracimy zmysły,
począwszy od powonienia.

Ta część, imo najlepsza, zwłaszcza
puenta - w pewnym sensie odkrywcza,
przynajmniej dla miłośników
wisielczego humoru...

Pozdrawiam

[eka]

Rzeczywistość jak mielonka na metalowych marach dla nieboszczyków. Brrr...
Żadnego ruchu, żadnej odmiany, bo niepostrzeżenie bohaterowie Twoich wierszy są od dawna zmieleni, martwi. Nawet wtedy, gdy eksponują swoje ego.
Zastanawiam się, czy bierzesz pod lupę poetów, czy maksymalnie uogólniasz, do całej ludzkości?
Protestuję w jednym i drugim przypadku.