Ucieleśnienia

[Marcin Sztelak]

Świat utkany z dróg, jednokierunkowych.
A pod nogami porzucone korony
cierniowe, rozdeptane na miazgę

kalendarze. Czasami żebrak klęczy w błocie,
całkiem bliski wniebowstąpień lub zstąpień.
Zgodnie z horyzontem zdarzeń.

Tymczasem słońce na wschodzie drwi
z podążeń. Więc czym prędzej zacieram
krwawe ślady.

Słów i nieodzownych milczeń.

[ono]

cudownie poetycki. ucielesnia moja duszę

[Gorgiasz]

Dwie pierwsze zwrotki przemawiają. Bardzo dobre. A dalej nie ma już, zgodnie z horyzontem zdarzeń.

[eka]

rozdeptane na miazgę

kalendarze. Czasami żebrak klęczy w błocie,
całkiem bliski wniebowstąpień lub zstąpień.
Zgodnie z horyzontem zdarzeń.

My, ucieleśnienia, w obojętności czasoprzestrzeni.
Więc słowa, czyny, słowa... wszystko do zatarć.
Co jak co, ale nadzieję mistrzowsko potrafisz odbierać.