SPÓŁA

[Gabriela]

mama zabroniła mi się z nim bawić
powtarzała jest brudny i śmierdzi
miała rację zauważyłam smugi
kiedy płakał
czerniły róż jego policzków

nie masz się czego wstydzić

naprawdę mu wtedy współczułam
chciałam nawet pogładzić po głowie
ale mama postraszyła mnie wszami
i odruchowo cofnęłam rękę

ja się boję nie brzydzę

bóg nakazał się dzielić
mama powiedziała że nie ma potrzeby
włożyłam mu dzisiaj krówkę do piórnika

całą

[meandra]

pamiętam i cenię. najbardziej za niezwykle nośny ładunek
dziecięcej szczerości jaki ze sobą niesie.

buź

[NathirPasza]

Liryzm w tym wierszu ratuje ostatnia strofa. Pierwsze dwie bardziej mi się z prozą kojarzą, krótką historią rodem z filmów familijnych.

Bo tak swoją drogą, nic nowego. Historia jakich setki, a motyw z krówką uroczy (bo i polski), ale też nie są to wyżyny wyobraźni. Można było poprowadzić historię mniej dosłowną ścieżką.

Pozdrawiam
NP

[Jabrzemski]

A ten popapraniec nie potrafił wydoić.

[Alek Osiński]

coś ala plastusiowy pamiętnik

wdzięczne:)

[Gabriela]

NathirPasza; miało być lirycznie i realistycznie - ze względu na temat.

al z krainy os; rozumiem, że ze względu na piórnik hehehe. )

MUFKO; )

Mea; dziękuję bardzo

[lczerwosz]

to opisuje relacje pasażerów komunikacji miejskiej z kloszardami zbierających puszki, a w autobusach zimą jest ciepło, cały dzień przekimać, czy ktoś im czasem wkłada do kieszeni bułkę, podaruje czapkę, rękawiczki.

[Boogie]

Em-patia, a ta krówka ma w sobie świętość. Pozdrawiam serdecznie.

[Gabriela]

Boogie; mega uśmiech )

[Arti]

bardzo dobry, właściwie chciałem napisać dokładnie to samo co Boogie
dziewczynka spotyka brudne, bezdomne? dziecko...
daje mu CAŁĄ krówkę, co jest podkreśleniem jej wielkiego serca
dobry, poruszający wiersz...pod wrażeniem

Pozdr.