zaprowadź mnie do domu

[ELKA]

nie pójdziemy
dziś nad rzekę
tam zgasły już światła

pozostał tylko
niepewny krok
zagubionej prawdy

[lczerwosz]

widzę trzy zwrotki: 1 tytuł, 2 zgasłe światła, 3 problem prawdy. Pierwszej zwrotki nie ma, ale jest potrzeba bezpieczeństwa, ciepła, miłości. Nad rzeką, miejscem beztroski, swobody może nawet odreagowywania albo spełnienia, już noc lub gorzej, nastąpił jakiś rozkład emocjonalny, utrata motywacji. Z pewnym znakiem zapytania, bowiem piszesz, że tylko dziś PL-ka nie pójdzie ze swoim partnerem. No i problem prawdy, coś umknęło, zagubiło się jednak.
Brakuje mi w tym wierszy silniejszego powiązanie ze sobą tych trzech myśli. Bo wiersz się trochę rozsypuje.
Czy to młoda dziewczyna, czy to zostaje na zawsze?

[ELKA]

Wiersz napisałam po informacji, o zaginięciu Ewy Tylman.

Poszukiwania, niepewność, strach przed najgorszym scenariuszem i ten obraz ''przyjaciela'' uderzyło to we mnie...może źle napisałam,

ale takie są moje odczucia...


Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Pozwoliłem sobie nieco przerobić:

Nie pójdziemy
dziś nad rzekę
tam pozostał tylko
niepewny krok

zgasły już światła.

Oczywiście to takie moje widzenie. Ach w tytule napisałbym jednak Odprowadź, bez tylko.
Suchy tekst a jednak emocjonalny.

Pozdrawiam.

[ELKA]

Dziękuję Marcinie za komentarz.

Podoba mi się Twoja interpretacja.

Przeróbka świetna, więcej mówi...ale Ty się na tym znasz, a ja tylko próbuję odnaleźć swoją drogę...

Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

ELKA jeśli ktoś twierdzi, że zna się na poezji albo kłamie, albo oszukuje sam siebie. To nie jest budowa samochodu, albo skład zupy w proszku. To poezja, ją się czuje a nie zabija regułkami!

[ELKA]

ELKA jeśli ktoś twierdzi, że zna się na poezji albo kłamie, albo oszukuje sam siebie. To nie jest budowa samochodu, albo skład zupy w proszku. To poezja, ją się czuje a nie zabija regułkami!

Nie bardzo rozumiem, jaki to ma związek z moim wierszem, pisanym akurat emocjami...ale skoro wykrzyczałeś swoje zdanie,

jakiś cel to ma...

Miłego wieczoru.

[Gloinnen]

Akurat nie wiem, czy pisanie "emocjami" sensu stricto to dobra droga.
Emocja jest zazwyczaj jakimś przypadkowym punktem wyjścia, natomiast wiersz pisze się słowami. Tworzywem poetyckim jest język i to sposób jego użycia determinuje, czy dany tekst jest poezją, do tego udaną, czy też nie. Podstawowym błędem wielu piszących jest odwrócenie tej hierarchii i pomylenie formy z treścią.
Emocja, wrażenie, refleksja - to jedno. Później trzeba mieć jednakże interesujący pomysł ubrania tychże w słowa. Tak, aby przekaz był czysty, a język użyty poprawnie pod względem stylistycznym, lecz jednocześnie odkrywczo i oryginalnie.
Nie wystarczy poruszający czułe struny temat. Nierzadko właśnie osobiste zaangażowanie w opisywane zdarzenia bardzo przeszkadza w obiektywnym oglądzie tego, co się pisze.

Pozdrawiam,


Glo.

[lczerwosz]

od samego początku nie mogłem sobie przypomnieć tytułu piosenki "Take me to the river", oczywiście to tylko skojarzenie przez rzekę. To jeszcze zanim podałaś związek wiersza z Ewą Tylman.
https://www.youtube.com/watch?v=zT9Bl54Y0n0

[ELKA]

Witaj Glo.

Jest mi bardzo miło, że zaszczyciłaś mnie odwiedzinami, za co dziękuję.

Akurat nie wiem, czy pisanie "emocjami" sensu stricto to dobra droga.

Nie wiem, jak mają inni, ale ja nie wyobrażam sobie pisania bez emocji...to by znaczyło, że wybieram sobie temat, siadam i piszę, wykorzystując jakieś mądre słowa wygładzone wyszukanym językiem...może tak mają prawdziwi

poeci...jednak taka amatorka jak ja musi ''coś'' poczuć, żeby ubrać to w słowa.


Pozdrawiam.elka.