Mikołaj nigdy nie popija

[Marcin Sztelak]

W obskurnym barze, w którym kurwy
służą za podkładki oraz dziękuję,
proszę, przepraszam.
Zresztą nie ma za co, nawet po kolejnej flaszce.

Wypitej dla wzmocnienia ogólnego efektu
święta. Nastrój to specjalność zakładu,
szczególnie w kiblu lub na zapleczu.

Wychodzi, zapluta broda nieomylnie wskazuje
kierunek marszu. Jeszcze schody, trudniejsze
niż komin.

Cicho bachory, mam w dupie prezenty,
święty zdechł pod płotem, jak pies. Patrzcie
zaraz nauczę waszą głupią matkę
nowych sztuczek. I fajrant.

A także szczęśliwego nowego roku.

[ono]

pienkne

[tabakiera]

Święta tracą magię, gdy człowiek zbruka się rzeczywistością, a konkretnie jej ciemną stroną.
Tak naprawdę to święta dla naiwnych i szczęśliwych, wg określonego schematu. Najpiękniej było, gdy człowiek wierzył w świętości i w cuda.
Mikołaj w spelunie, mocno zdemoralizowany.
Jest jakiś nakaz, że musi być śnieżnie i błyszcząco. Niestety, nie u każdego i nie zawsze tak jest,
pozdrawiam.

[ELKA]

Kocham święta Bożego Narodzenia...Wigilię...opłatek...kolędy.

Jak zaczarowana wpatruję się w choinkę, w każdą bombkę, bo każda o czymś przypomina.

Święty Mikołaj, to symbol wrażliwości naszych serc, tak jak przygotowany talerzyk dla gościa...

Święta tracą magię dla ludzi, którzy w nic nie wierzą, szczerze im współczuję i zapewniam, że nie zepsują nikomu świąt, choćby nie wiem jak się starali...


Pozdrawiam.elka.

[alchemik]

Doskonale rozumiem emocje z Twojego wiersza, Marcinie.

Elka nie ma racji z tą niewiarą. Przynajmniej nie do końca.
Najgorsze jest obserwowanie i brak udziału emocjonalnego.
Czyli samotność.

Ja osobiście czuję i nie czuję magii świąt.
Działają na mnie przygnębiająco.

Dobry wiersz.

[Marcin Sztelak]

Bo tu nie chodzi o magię świąt, prawdziwą albo tą plastikową, amerykanską a tylko i wyłącznie o niemoc i to dno z którego już się odbić nie można...

[karolek]

.

[Marcin Sztelak]

Tak, tylko że wyrok dają za człowieka, są sytuacje bez prostych wyjść, aczkolwiek szkoda.

[anastazja]

Tak, tylko że wyrok dają za człowieka, są sytuacje bez prostych wyjść, aczkolwiek szkoda.

- powtarzam po Tobie Marcinie.
Wiersz wzrusza i wracają wspomnienia.

[Dorota Karin]

Ja powracam do Twojego wiersza, pierwsze czytanie - byłam w szoku, później myślałam długo. Mocny, gorzki, poruszający wiersz. Nasuwa mi się słowa z piosenki ,,...strzeż się tych tych miejsc..."
I jeszcze przytoczę słowa Stanisława Barańczaka na usprawiedliwienie siebie, moje pisanie, komentarze i oceny.

Nigdy naprawdę nie marzłem, nigdy
nie żarły mnie wszy, nigdy nie zaznałem
prawdziwego głodu, poniżenia, strachu o własne życie.

czasami się zastanawiam, czy w ogóle mam prawo pisać.