Jest w nas tyle obcego

[anastazja]

im wyżej się wspinam tym mocniej
smaga mnie wiatr
opadam z sił jak listopadowa stokrotka

mówią że w genach
mam za dużo człowieczeństwa
niektórzy z tego wyrastają ale tracą wzrok

patrzą na innych z góry mniej z dołu
nie widzą że to dwie różne osoby

[Marcin Sztelak]

Ha, a we Wrocławiu stokrotki nie opadają z sił przez cały rok. Można by powiedzieć za dużo człowieka w człowieku jes przeszkodą, zresztą zawsze było. Mam wrażenie, że rzadko z dołu niepotrzebne, może Najczęściej patrzą...


Pozdrawiam.

[ono]

wspaniałe

[em_]

mówią że w genach
mam za dużo człowieczeństwa
niektórzy z tego wyrastają ale tracą wzrok

- warto tu wrócić, choćby dla tego fragmentu

[anastazja]

Dzięki Marcinie. Nie mogę doszukać się innego słowa. Gdybym wstawiła najczęściej wtedy puenta zmieniłaby sens. Musi mniej i chyba tak wstawię.

ono, em_ z całego serca...

[oskari valtteri]

bardzo dobry wiersz Anastazjo.
mądry. można odnieść do różnych "tematyk".
gratuluję.

[Henryk VIII]

Witaj,
miło się czyta.
Piszesz:" opadam z sił jak listopadowa stokrotka"...
Podoba mi się ta " nieszablonowa" stokrotka - wiem, wiem, że one rosną i kwitną dokąd tylko jest ciepło, ale stokrotka zazwyczaj kojarzy się z wiosną - dlatego ciekawie
Bukiecik stokrotek do Ciebie

H8

[Podróżniczka]

Anastazjo, doskonały tytuł, wiersz również
Pozdrowienia

[E-ska]

Wiersz piękny, mądry, refleksyjny.

[anastazja]

Oscari, Henryku, E-ska. Z całego serducha dziękuję.