życzenia

[marta zoja]

gdy przestaniemy się bać
spotka nas to co najlepsze
niebo, piekło i ziemia
przeplatają się w życiorysach

płacz i łzy jak przypływy brzasku
a blade uśmiechy przynoszą
radość innym pomimo osobistej
rozpaczy nierozkwitłych słońc

gwiazdy bywają zadatkiem
wniebowstąpienia na Boże Narodzenie
jak anioły zawsze wyciągają
do ciebie rękę jednocześnie

oddając całą duszę na ramieniu

[Marcin Sztelak]

Tak, tylko że nawet gdy się boimy to i tak to nas spotyka, bo wszystko co najlepsze to wszystko co mamy.
Bardzo dobra puenta z upadającymi aniołami i duszą na ramieniu.

Pozdrawiam.

[Patka]

niebo, piekło i ziemia

Przecinek się wkradł - w innych wersach unikasz interpunkcji.

płacz i łzy

Zostawiłabym jedno, w końcu płacz wyraża się poprzez łzy. Albo dała coś zamiast łez, co by nie było zbyt bliskie znaczeniowo płaczu.

Użycie liczby mnogiej słowa "słońce" mi zgrzyta, może dlatego, że rzadko się tej formy używa i nie jestem do niej przyzwyczajona.

Nie potrafię w wierszu znaleźć nic dla siebie, nie przekonuje mnie forma ani temat.

Pozdrawiam
Patka

[Alek Osiński]

gdy przestaniemy się bać
spotka nas to co najlepsze

Racja, ale to trudne, bo strach to chyba jest część
instynktu samozachowawczego.

Podoba mi się ta "rozpacz nierozkwitłych słońc",
chociaż, trzeba przyznać" bardzo wzniosła jest

[ono]

podniecające

[eka]

gwiazdy bywają zadatkiem
wniebowstąpienia a spadające
anioły wyciągają do ciebie rękę
zawsze jednocześnie

[marta zoja]

Dziękuję