Spinki

[Marcin Sztelak]

Jesteśmy otwarci na wszelkie
anomalie. W łonie matki,
dalej zwanej ziemią.

Tuż przed północą rzucamy
czary – nieskuteczne.
Niczym garści pełne zaniechań.

Więc wędrujemy, bezcelowo.
To szwendanie kończy się wraz
ze świtem.

Wtedy zrzucamy niewygodne skóry,
byle jak wpychając je do szafy,
pomiędzy te zszargane w innym życiu
oraz wczorajsze trupy.

Pozostaje sen o czynach na miarę.
Urojeń i konfabulacji.

[eka]

Efektowne

[ono]

Jesteśmy otwarci na wszelkie
anomalie. W łonie matki,
dalej zwanej ziemią.

Tuż przed północą rzucamy
czary – nieskuteczne.
Niczym garści pełne zaniechań.

Więc wędrujemy, bezcelowo.
To szwendanie kończy się wraz
ze świtem.

Wtedy zrzucamy niewygodne skóry,
byle jak wpychając je do szafy,
pomiędzy te zszargane w innym życiu
oraz wczorajsze trupy.

Pozostaje sen o czynach na miarę.
Urojeń i konfabulacji.

zrób coś z tym co pogrubiłem, bo brzmi to jak koreferat, albo min. opowiadanko...skóra niezbyt poetycka- cos tam wymyśl w zamian, podkreślony wiersz nie koreluje - jest jakby oderwany - przemyśl.

[Piotr Zaleski]

szwendanie się - straszny kolokwializm.razi.

w łonie matki
zwanej ziemią. "dalej" czytam jak watę.

[Hosanna]

jesteśmy otwarci na wszelkie anomalie
już w łonie matki dalej zwanej ziemią.

tuż przed północą rzucamy czary nieskuteczne
wciąż nie przestając marzyć

wędrujemy bezcelowo wraz ze świtem

wciąż zrzucamy niewygodne skóry
wyrosłe byle jak by chronić

mit o czynach na miarę
nie przestaje uwodzić w filmach
i snach



.... nie mogłam się oprzeć
L:)

[ono]

piękny