Dwójnasób

[Marcin Sztelak]

I
Napisz dla mnie.
– ależ my się wcale nie znamy,
pomijając te kilka lat
rozmarzeń.

Zresztą zawsze za drzwiami tkwił
świat gotów łapczywie wtulić,
wessać.

I wywrócić na drugą stronę.

II
Właściwie chciałbym widzieć łzy
w twoich oczach,
bo wybaczeń mam nadmiar.

Poupychane we wszystkich szparach
okien nie pozwalają zmarznąć.
Tylko ciężko oddychać,

dlatego składam się z westchnień.
Ale tylko wtedy, gdy na pewno
nie słyszysz.

[eka]

O prymacie pamięci, schowanych głęboko niewybaczeniach, miłości.
Wiersz jak nadzieja dla tych, którzy już byli na jednej drodze, choć wyboistej.
Bardzo dobrze napisany, bez płycizn.

[ELKA]

Właściwie chciałbym widzieć łzy
w twoich oczach,
bo wybaczeń mam nadmiar.

Poupychane we wszystkich szparach
okien nie pozwalają zmarznąć.
Tylko ciężko oddychać,

dlatego składam się z westchnień.
Ale tylko wtedy, gdy na pewno
nie słyszysz.

Jednak napisałeś dla niej, dobitnie i jasno. Podoba mi się

Pozdrawiam. elka.

[she]

Bardzo mi się podoba. Lirycznie, refleksyjnie i jednocześnie nie nazbyt ciężko podany temat.
II część ujęła mnie szczególnie - jakąś hmmm miękkością wypowiedzi.
I niecodziennie można przeczytać wyznanie mężczyzny: składam się z westchnień.

[karolek]

.