Topnienie

[Dorota Karin]

stań ze mną na rozżarzonym
śniegu pierś w pierś oddech w oddech
ze snu w sen pod okasoplem
przemykam mgła przezroczysta

patrz już jestem piękna młoda
nie zimna bez obaw welon
został w lodzie łabędź mrozem
uwięziony a ja obok

cielista nie obłok czujesz
czy tęskniłeś przytul ogrzej
chociaż jednym słowo-miodem
lub powiedz że mnie już nie ma

Topnienie (wersja z interpunkcją)

Stań ze mną na rozżarzonym
śniegu, pierś w pierś, oddech w oddech.
Ze snu w sen, pod okasoplem
przemykam - mgła, przezroczysta.

Patrz! Już jestem, piękna, młoda.
Nie zimna, bez obaw! Welon
został w lodzie - łabędź mrozem
uwięziony - a ja obok.

Cielista, nie obłok, czujesz?
Czy tęskniłeś? Przytul, ogrzej
chociaż jednym słowo-miodem,
lub powiedz, że mnie już nie ma.

[pallas]

Czyżby w wierszu było opisana relacja dwojga zakochanych, pokazane jako topienie.
Te powtórzenia są ciekawe są jakby rozmową między nimi. I ta puenta, że są dwa wybory, kochasz, albo ją rzucasz bez kłamstw tylko mówisz prawdę, bo wtedy miłość może być trwała inaczej rozmowa się nie klei. Tyle Dorotko ode mnie.

Piotr

[Dorota Karin]

,,...Hej Piotr, hej Piotr, skąd Ty masz te oczy?..."
Ale podoba się? Dobry? Jakieś zastrzeżenia?
Pozdrawiam i dziękuję za czytanie

[pallas]

Oczywiście, że się podoba, nie widać po komentarzu?
Wiesz zastrzeżeń nie mam, bo ja ich nie zauważam.

Piotr

[Niedzisiejszy]

Piękny wiersz o tematyce miłosnej, choć końcowa strofa może wskazywać, że nie jest to zbyt szczęśliwa Miłość, w tym welonie w lodzie widzę upadłe nadzieję na dalszą przyszłość razem, wszystko zależy od drugiej strony, a nie od podmiotu.
Szkoda, że wiele Miłości tak się kończy
Pozdrawiam

[eka]

stań ze mną na rozżarzonym śniegu
pierś w pierś oddech w oddech
ze snu w sen pod okasoplem
przemykam
mgła przezroczysta

patrz już jestem piękna
młoda nie zimna bez obaw
welon został w lodzie
łabędź uwięziony mrozem
a ja obok
czujesz
cielista nie obłok

czy tęskniłeś
przytul ogrzej
chociaż jednym słowo-miodem
lub powiedz
że mnie już nie ma

-------------------------
Dobry wiersz, ale czytało mi się kiepsko z licznymi przerzutniami, w których gubię rytm.
Poenterowałam dla własnych (oczywiście) potrzeb.

[Dorota Karin]

mam dla ułatwienia wersję z interpunkcją. Zaraz wstawię

[Marcin Sztelak]

Z interpunkcją zdecydowanie lepiej się czyta, ale dla mnie to taki wiersz gdzie nie ma ona za dużego znaczenia. Albo ma, bo bez nie ma w wierszu znaków zapytania, których nie trawię w poezji.
Ogólnie dość mroczny erotyk, albo liryk jak kto woli. Aha oka soplem jednak zapisałbym oddzielnie.

Pozdrawiam.

[eka]

Z interpunkcją lepiej mi się czyta. Tylko te dwa ostatnie wersy... ale może peelka nie jest przezroczystą mgłą? Mgła jest suwerenna?

Stań ze mną na rozżarzonym
śniegu, pierś w pierś, oddech w oddech.
Ze snu w sen, pod okasoplem
przemykam - mgła, przezroczysta.

Ze snu w sen
przemykam pod okasoplem jak mgła,
przezroczysta.
-------------------------------------------------------
a tak?

Cielista, nie obłok, czujesz?
Czy tęskniłeś? Przytul, ogrzej
jednym słowo-miodem,
lub rozwiej.

----------------------------------------------------------
Podoba się. Ma tyle tęsknoty i bólu w sobie.

[Bożena]

piękny wiersz- dla mnie łatwiejszy z interpunkcją- ale raczej topienie lodów może skończyć się rozwianymi złudzeniami- serdeczności