Z pism Stowarzyszenia Poetów Wątpliwych (reedukacja)

[Marcin Sztelak]

Jako ludzie z drugiej ręki
wierzymy we wszystkie opowieści.
Szczególnie te z długo, szczęśliwie
i za siedmioma górami.

Baśnie płyną przez nas na przestrzał,
chociaż wciąż zamykamy okna.
W obawie przeciągów.

Mimo wszystko dyskusja osiąga poziom
krytyczny, najbliżej dna. Zgodnie ze statutem
są wątpliwości, więc sprawdzamy odchylenie
liter. Od linii w zeszycie.

Jakby nie liczyć mało miejsca, jedynie na podpisy.
Zamaszyste, ale bez wzmianki o zdrowiu,
psychicznym.

W końcu to nie testament, tym bardziej wyznanie
winy. Raczej przypadkowa podróż.
Do Canossy.

Pociągiem, bo kolan szkoda.

[eka]

Jako ludzie z drugiej ręki
wierzymy we wszystkie opowieści.
Szczególnie te z długo, szczęśliwie
i za siedmioma górami.

Baśnie płyną przez nas na przestrzał,
chociaż wciąż zamykamy okna.
W obawie przeciągów.

samokrytyczny głos w dyskusji: Jak wyjść z drugiego sortu i zostać Poetą Niewątpliwym.
Porzućcie wszelką nadzieję - krok pierwszy.

A ponieważ znaleźli się tacy, co matkę głupich spod piór wyrzucić nie są w stanie, reedukacja na tym posiedzeniu, mimo złożenia hołdu pesymizmowi (nie do końca w bólu, zatem połowicznie) nie dokonała się.
Czyli, jest szansa na protokół z kolejnego spotkania poetów drugiej ręki.

-----------
Podoba mi się ten cykl.

[Hosanna]

czemu ludzie z drugiej ręki
?
kto jest tym z pierwszej dla bohatera

może naukowiec (zdobywa wiedzę i nie wierzy w baśnie?)
może Zdobywca (czegokolwiek) który przecina węzły gordyjskie by szybciej zdobyć cel

podoba mi sie poziom krytyczny osiągany najbliżej dna
tam jak wiadomo jest jakiś egzystencjalny punkt G który może poprowadzić w górę