Wspomnienie

[Niedzisiejszy]

"Kto mi odda moje zapatrzenie
i mój cień, co za tobą odszedł?
Ach, te dni jak zwierzęta mrucząc
jak rośliny są - coraz młodsze"

K.K. Baczyński



Tęsknota moja,
nadaremne pragnienie
utraconego nieba.

Te dni skryte w
jaskini powieki,
żywy kamień - łza.

Dawne promienie
zastąpił mrok dnia,
jesienny deszcz.

Nie cofnę dłonią
chmur, lepkich
płatków śniegu.

Pozostało kroczyć
drogą skutą lodem,
poszukując wiosny.



II Wersja:

Te dni skryte
w głębi źrenicy,
uwalniające łzę.

Z dawnych promieni
pozostał mrok dnia,
jesienny deszcz.

Nie cofnę dłonią
chmur, lepkich
płatków śniegu.

Przede mną tajemnica
drogi skutej lodem,
poszukiwanie wiosny.

[eka]

Jaskinie powieki... nasuwa się w wyobraźni obraz wklęśniętego oka, a wręcz pusty oczodół, chciałeś taki efekt uzyskać metaforą?

[Niedzisiejszy]

Moim zdaniem spojrzałaś na Nią za bardzo oczami rozumu a z tym w końcu powinna Poezja walczyć, otwierać w tych bezdusznych czasach ludziom serca
A czy źrenica nie jest przykładem niezwykłej jaskini? Nie wiadomo co za wspomnienia kryją się w jej wnętrzu, ile obrazów wielu wspaniałych chwil, które jednak czasem poruszają te lawine łez, tych źywych kamieni, które wbrew pozorom składają się w większości z uczuć, gdyby się lepiej przyjrzeć można by właśnie we łzach odnaleść powód dla którego zostały wylane.
Zastanowie się nad tą metaforą, ale według mnie jest wporządku.
Dziękuję za komentarz i pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Zastanawiam się czy inwersja w otwarciu jest potrzebna, chyba lepiej moja tęsknota. Myślę że dużo ciekawiej by było nadaremnie pragnie (w tym przypadku bez przecinka). I raczej wydłużył bym wersy.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Hmm, no ja tu raczej widzę tylko poetyckie szablony.
To może być oczywiście jakaś baza do rozwinięcia w oryginalny wiersz,
ale tylko baza. To tak z subiektywnego punktu widzenia,
oczywiście...

[Niedzisiejszy]

Raz mówicie, że im więcej słów tym gorzej, jak człowiek stara się zaoszczędzić to też źle? Już nie wiem jak mam pisać by was zadowolić. Albo, że uczuć za dużo, że za dużo patosu, niedługo będzie lista o czym nie można już pisać, bo ktoś to już kiedyś napisał.
Ja już nic nie rozumiem, Poezja teraz strasznie przypomina mi biurokrację, zamiast coś co ma z założenia być słowami serca, ale z tego co mówicie to chyba uważacie, że już nie o to chodzi.

[Bożena]

wspomnienie w tytule- a w wierszu- tęsknota za kimś utraconym- brak mi jakiejś wzmianki o czym/kim peel wspomina- no domyślam się, że o ukochanej jednak coś więcej o niej?

Tęsknota moja,
nadaremne pragnienie
utraconego nieba.

- paradoks- - tęsknota jako pragnienie nieba?

powiek i jaskinia?- coś nie kumam- ograniczyłabym wiersz do 3 ostatnich strof-

[Niedzisiejszy]

Pomyślę nad tym tytuł troszkę na szybko ustalony, popracuję nad nim jeszcze.
Dziękuję za komentarz
Pozdrawiam

Dodano -- 28 sty 2016, 14:16 --

Wprowadziłem pewne poprawki, co sądzicie?

[Marcin Sztelak]

Pomijając konstrukcję, ale załóżmy, że to taki typ wiersza, jest dużo lepiej w wersji drugiej.

[pallas]

Ciekawy wiersz, mnie się podoba pierwsza wersja, opisuję świetnie wspomnienia
i to, że człowiek się zmienia, bo kiedyś był inny. Motto oznacza to, że peel utracił wiele i nikt mu tego nie odda, tak samo widzę to w wierszu, a także miłość do ukochanej szuka jej, a może znalazł peel z wiersza. Tyle ode mnie.

Piotr