Guguły

[Marcin Sztelak]

Wciąż niedojrzały nacinam skórę,
aż po miąższ.
A pestka coraz twardsza,
w niej zmieszczę życia i śmierci.

Zachłannie spijam soki, czekając
odrodzenia. Jednak mam tylko słowa
i oddechy. Zbiór skończony.

Więc nazywam przemijania,
może zmiękną. Oswojone zapłaczą
wraz ze mną nad popękaną
ziemią.

Z której przyszedłem, w którą wrócę.
Wciąż niespełniony.

[eka]

A pestka coraz twardsza,
w niej zmieszczę życia, śmierci.

Myślę, że między podkreślonymi wyrazami lepszy byłby jakiś spójnik, a nie przecinek, który wytrąca rytm.

Z której przeszedłem, w którą wrócę.

?

----------------
Druga zwrotka satysfakcjonuje.

[Marcin Sztelak]

Ze spójnikiem racja i literówka - dziękuję

[eka]

Słowa to chyba zbiór nieskończony, a na pewno jeśli weźmiemy pod uwagę możliwość kombinacji ich zestawień w językach świata.
A gdyby pod litery podstawić cyfry...

[alchemik]

Zabijesz mnie za to, Marcinie, ale pozwoliłem sobie nieco zmienić, sparafrazować Twój wiersz.
Wiem, jesteś poważnym poetą i z Tobą raczej się to nie godzi.

Trochę mnie jednak drażnił Twój zapis.

Myśl doskonale zrozumiałem i w mojej wersji nie ma odstępstwa.
Co najwyżej pewne poszerzenie.

Wciąż niedojrzały.

Nacinam skórę
aż po miąższ.
Pestka powstrzymuje ostrze.

Twarde jądro życia i śmierci.
Spijam krew zachłannie,
jak soki, czekając odrodzenia.

Mam tylko słowa i oddechy.
Zbiór skończony w nieskończoności
pragnienia.

Nadaję więc tytuły przemijaniom.
Maceruję w kompocie, aby zmiękły.
Oswojone zapłaczą słodyczą.

Wraz ze mną.

Nad pomarszczonym owocem Ziemi.
Z której przyszedłem,
do której wrócę.

Wciąż niespełniony.

[Marcin Sztelak]

Słowa które znamy i poznamy jako jednostki jednak są zbiorem skończonym.

Eee. Od razu zabiję. Ciekawa wersja wyszła. Ja i poważny? Nigdy w życiu;-)

[alchemik]

Słowa to chyba zbiór nieskończony, a na pewno jeśli weźmiemy pod uwagę możliwość kombinacji ich zestawień w językach świata.
A gdyby pod litery podstawić cyfry...

Tu się zgadzam z Marcinem, Ewo.

Jednostkowo, to podzbiór skończony w nieskończonym zbiorze języków, które były, są, będą i nigdy nie zaistnieją. Interakcji, przemian, ewolucji.
Nie jest nawet od czapy powiedzieć, że jakieś typy z kosmosu tuż obok, zbudowane z ciemnej materii, bombardują nas przez cały czas słowami, wyrażonymi falami jakiegoś nieznanego nam promieniowania, choćby na bazie ciemnej energii.
W dodatku, wyczuwając emanację poezji od wielu z nas, wydaje im się, że z sensem odpowiadamy.

Zrobiłem tu założenie naiwności wszelkiej inteligencji, również tak zwanej boskiej.

A Ty Marcinie, nie potraktuj moich słów jako offtop, bo jednak są na temat w tej skończonej nieskończoności.

Dzięki za spokojne przyjęcie mojej wersji wiersza.
Zaczynam wierzyć, że posiadasz poczucie humoru.

Jurek

[Gorgiasz]

A gdyby pod litery podstawić cyfry...

To mielibyśmy gematrię. Inny ciąg informacyjny zapisany tymi samymi znakami i niosący czasem zupełnie inną, niepodejrzewaną zresztą, wiedzę. Na przykład w Starym Testamencie. Taka metoda, dziś prawie zapomniana, a czasem ignorowana lub nawet lekceważona, najszerzej była stosowana w staro hebrajskim, jej strzępy przeniknęły do greki koine. Czyniono też próby z łaciną i językami nowożytnymi. W języku polskim zastosował ją profesor Zdzisław Kępiński; ustalił zasady i zastosował je w utworach Adama Mickiewicza - ale w bardzo ograniczonym zakresie (przynajmniej tyle opublikował).

[eka]

Gematria... to b.ciekawe, dzięki za info Gorgiaszu.

------------------------------
Dysponujemy potencjalnie nieskończonym zbiorem słów, niestety, na pewno skończony zbiór oddechów uniemożliwia nam poznanie zasobów języka.