kulka

[eka]

nocne niebo nie ułożyło się samo
wiele musiało minąć
bym gładko obracała między palcami błękitną kulkę
jest ciepła i rozjaśnia bez zbędnych upewnień

wirując zrzuca sprzeczne myśli
jak nagły obrót ciała
krzykliwe dzwońce z parapetów

mów
w snach
oddycham za umarłych





-------------------------------
Wersja pierwsza.


wiele musiało przejść bym gładko obracała błękitną kulkę
między palcami jest ciepła i rozjaśnia bez zbędnych upewnień
łagodzi sprzeczne myśli – krzykliwe dzwońce
odlatują

znowu pochylam się nad zapachem zielonej mięty
od bieli parapetu w snach oddycham za umarłych
otworzę dłonie wypadnie błękit
mów

nocne niebo nie poukładało się samo

[Marcin Sztelak]

Interesujący wiersz, po prawdzie to wszyscy oddychamy za umarłych, a oni w znacznej przewadze, więc pewnie nie za jednego umarłego, każdy oddech za kogoś innego i chyba brakuje miejsca dla nas. Cóż następne pokolenia to załatwią...
Tylko ten dzwoniec? Kurde mnie osobiście rozśmiesza, ale to konotacje z dzieciństwa...

Pozdrawiam.

[Ewa Włodek]

ciekawie jest. Po pierwsze - kula, idealna forma, symbol doskonałości, tutaj - w mniejszej skali, ale zawsze. Po drugie - błękit: barwa chłodna, statyczna, symbol tęsknoty. Za kim tęskni peelka? Kogo hołubi pod postacią błękitnej kulki?
Jest smutno, ale spokojnie (już spokojnie?). Wiersz - w moim guście

z uśmiechem
Ewa

[Fałszerz komunikatów]

To musi być fascynującego stwarzanie nowego świata w tym już istniejącym. Takiego własnego, prywatnego, z możliwością współtworzenia, wnosząc do niego takie elementy, jak ujarzmione dzwońce czy miętę, choć nie wiem czy przymiotnik "zielona" jest tu potrzebny
Biel parapetu wskazuje na zimową porę, czas początku żałoby peelki, którą poprzedza opuszczenie przez prywatnego Boga wpływającego na jej świat.
W drugiej części tak jakby peelka zdawałą sobie sprawę, że to, co trzyma w dłoniach jest kruche i może zniknąć.
Niebo to jego dzieło, peelka w puencie zwraca się do Stworzyciela z wołaniem o sygnał, z pewnością, że peel wciąż w jej świecie miesza.
Dobry wiersz.
Tu masz, chwytaj ode mnie mą kulkę
https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/ ... 223215ace6

[iTuiTam]

wiele musiało przejść bym gładko obracała błękitną kulkę
między palcami ...

Ewo, przypomniałaś jedną z moich ulubionych piosenek Suzanne Nadine Vega Small Blue Thing.

http://www.songlyrics.com/suzanne-vega/ ... ng-lyrics/

oddycham za umarłych

i myślę, że umarli wiedzą o tym

serdecznie
iTuiTam

[eka]

po prawdzie to wszyscy oddychamy za umarłych, a oni w znacznej przewadze, więc pewnie nie za jednego umarłego, każdy oddech za kogoś innego i chyba brakuje miejsca dla nas. Cóż następne pokolenia to załatwią...

Interesujące spojrzenie, Marcin. Masz kogoś upatrzonego, kto za Ciebie tam kiedyś?

kula, idealna forma, symbol doskonałości, tutaj - w mniejszej skali, ale zawsze. Po drugie - błękit: barwa chłodna, statyczna (...)

Właśnie tak, Ewo. Ale nikt nie jest tak doskonały jak ona. I dobrze.

To musi być fascynującego stwarzanie nowego świata w tym już istniejącym.

Każdy tak robi, Piotrek, ja ulepiłam kulkę.
Dzięki za zamyślone kociątko. Śliczne.

przypomniałaś jedną z moich ulubionych piosenek Suzanne Nadine Vega Small Blue Thing.

Dzięki, nie znałam, sytuacja zgoła inna, ale wykonanie lepsze.
I oby...
---------------------------------------
Bardzo Wam dziękuję za podzielenie się odbiorem. Jest bardzo inspirujący.

[tabakiera]

Błękitna kula to, w moim rozumieniu, model Ziemi. Jej obracanie w palcach jest próbą tworzenia własnego świata i wywieranie wpływu na jego losy, choć w sposób minimalny.
"Między palcami jest ciepła"- jak patrzeć przez palce, można dostrzec tylko to, czego się szuka.
Z dzwońcem to ja mam dość traumatyczne doświadczenie i kojarzę go z próbą obrażenia kogoś. Może właśnie o to chodzi - paskudne dzwońce odlatują, bo peelka ich nie chce.
Drugą strofę odbieram jako chęć spotkania się z osobą, która odeszła dawno temu i za którą peelka bardzo tęskni. Chce sobie poukładać wizję nieba, tutaj oddychać za nią i wierzyć, że istnieje i że spotkają się kiedyś tam, utworzą własny, poukładany na piękną modłę raj. Wypuści z rąk błękitną kulę - ku własnemu niebu.

[ELKA]

Ja jestem chyba za głupia, żeby zrozumieć ten wiersz, choć czytam go któryś z kolei raz... zastanawiam się dla kogo to pisane, bo na pewno nie dla zwykłego jak ja czytelnika.

Naprawdę podziwiam ten zapis, może właśnie dlatego, że nie rozumiem i zazdroszczę tym, którzy potrafili coś zobaczyć.

Pozdrawiam.elka.

[Fałszerz komunikatów]

Cieszę się, że choć trochę trafiłem z interpretacją
A kotek? Zadumał się nad Twymi frazami.

[AS...]

oddycham za umarłych
ten fragment powala -
doskonale zdaję sobie sprawę
ilu nieżyjących odejdzie wraz ze mną


nie mogę się jednak przekonać do wiersza
jako do całości;
wygląda na budowlę, która się trzyma
nie wiadomo na jakiej zasadzie;
może za bardzo jestem fanem Glo