Niedorozumienia

[Alek Osiński]

Osoby i przekazy nie zawsze łączą w całość,
chociaż czuje się wyrozumiałe panowanie
sielankowych zjaw - chłop gada do obrazu,
baba sieje mak. Ich zbite gradem sny
zarastają chabrową dolinę nad Wieprzem.

Na wpół zrujnowana chata, postukuje w licowania
jedną z okiennic, jakby dziwiła się straconym
okazjom. Mieszkańcy przeżyli i odeszli, pustka
wsysa widmowe byty z pszczelich ścieżek.

Wdzięczni drobnym owadom za zbudzoną ranę
z wszystkich sił swej nicości patrzą w skry zbłąkane*

a sieć rozpostarta na podwórzu zaciekawia mocno
osiadłe ptaki, chociaż po rybach został tylko zapach
i przeznaczenie, kogoś, nad wyraz nieobecnego.

* B. Leśmian

[Marcin Sztelak]

Nostalgiczny obrazek, ze świetnie wplecionym Leśmianem, jak i parafrazą kolokwialnych powiedzonek.
Czyta się (doskonale zresztą).

Pozdrawiam.

[anastazja]

Bardzo lubię Leśmiana. Dobrze wpasował się w Twoje obrazy.

Mieszkańcy przeżyli i odeszli, pustka
wsysa widmowe byty z pszczelich ścieżek.

Jakie to ładne.

[eka]

Nie rozumieją się, czy nie chcą? Nie potrafią, nie mogą, bo dziad do obrazu gada, a baba sieje mak, nie wiedząc jak...

I dlatego:
Ich zbite gradem sny
zarastają chabrową dolinę nad Wieprzem.

Dobrze, że chociaż one, choć zbite, wciąż tkwią w miejscu, z którego odeszli.
Jaka nośna metafora nieporozumienia w związku.
Dalszy opis - prawdziwe mistrzostwo pióra. Opuszczone miejsce zaanektowały nieludzie byty, nawet pustka się śladem zajęła.
Leśmianowskie klimaty mocno tu panują (poza oczywiście cytatem).
Zaczytałam się.
Piękny, mądry wiersz.

[Niedzisiejszy]

Ciekawe połączenie wiejskiej sielanki z naturalizmem, jakim jest opuszczona chata.
A zarazem pełen tęsknoty za przeszłością, gdy to miejsce tętmiło życiem, gdy te sieci były pełne ryb, a w oknach zamiast pustki były postacie ludzi.
Bardzo ciekawe porównanie życia chłopów do: pszczelich ścieżek, co chyba udowadnia ich pracowitość i przywiązanie do ziemi.
Gratuluję pomysłu i wykonania
Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Chcenia z rozumieniami Ewo innymi trochę chadzają ścieżkami,
acz często krzyżują się ze sobą gdzieś na manowcach, niekiedy
cudownych, niekiedy nie

Dzięki Wam za komentarze

[skaranie boskie]

Dawno nie czytałem twoich wierszy, Alku.
Zwyczajnie, z lenistwa i nadmiaru... bywało, że również pracy.
Dziś przydarzyła się, z dawna oczekiwana, wolna chwila i... zajrzałem.
Warto było zajrzeć. Trafiłem bowiem na dobry, mało skomplikowany, jasny w treści i w przekazie, miły w odbiorze wiersz. Czytając, myślałem o tym wszystkim, o czym była łaskawa napisać eka. Nawet mnie zaskoczył jej komentarz, bo wydawał mi się bardziej mój, niż ten mój rzeczywisty.
Coś musi w tym być.

[eka]

Chcenia z rozumieniami Ewo innymi trochę chadzają ścieżkami,
acz często krzyżują się ze sobą gdzieś na manowcach, niekiedy
cudownych, niekiedy nie

-----------------------------------------

Nawet mnie zaskoczył jej komentarz, bo wydawał mi się bardziej mój, niż ten mój rzeczywisty.

Zaczynam się bać. Nie byłeś może z ciąży mnogiej? Nie uciekłeś za młodu?

[em_]

Opisałeś to tak, że można to zobaczyć.

[Alek Osiński]

Dawno nie czytałem twoich wierszy, Alku.

Jak to Boski, chcesz powiedzieć, że olewasz moje
wiekopomne dzieła? Wstydź się! Przecież to lektura obowiązkowa...

i nadmiaru.

Sugerujesz, że za dużo publikuję?
Ale ja najwyżej jeden na tydzień,
wyobraź sobie co by było, gdybym
chciał wykorzystać dostępny limit?



Dzięki kochani za wizyty...