Wariacje

[Marcin Sztelak]

Człowiek i jego wszystkie pożegnania;
torby z wotami za cudowne uleczenia;
ciężar przedwieczornej chandry;
anioł zagład opatrzony opaską na ramieniu.

– Oto rzeczy, których boję się najbardziej.
Więc znikam w deszczu, przemoczonymi
kieszeniami ściskając dziury na wylot ulic.
Nieoznaczonych w planach na najbliższe stulecie.

Chociaż zapewne składam się z powtórzeń,
nic nie znaczących słówek,
to jednak szkoda minionych i przyszłych światów.
Beze mnie lub dla mnie nieistniejących.

[tabakiera]

Charakterystyczny dla Twojego pisania wiersz.
Ostatnia strofa skojarzyła mi się z piosenką:

https://www.youtube.com/watch?v=sXRcQvq ... vqaKHc#t=0

Odnośnie światów, w których nas nie ma. Miewam takie skojarzenia, dość odjechane.

Środkowa strofa bardzo pasuje do tytułu, jakże wieloznacznego.

Smutne to podsumowanie swojego dotychczasowego istnienia.
Pożegnania i wchodzenie w nowe, niepasujące światy, zataczanie kolejnego kręgu.
Rezygnacja i gorycz.

[ELKA]

Kiedy w domu, każda rzecz przypomina kogoś, kogo już nie ma, wtedy ucieka się gdziekolwiek od wspomnień, byle dalej, chociaż tak naprawdę to wszystko i tak idzie za nami, jest przy nas cały czas.

Błędne koło, bo na taki ból, nie ma cudownego leku... tutaj tylko czas daje jakąś nadzieję, że może jutro będzie troszeczkę mniej bolało.

Pozdrawiam.elka.

[eka]

Muszę [...] ową śmiertelność osłabić niczym ból i wspomóc samego siebie w walce z głupotą i zgrozą tej poniżającej sytuacji, w jakiej ja, człowiek, którego istnienie jest ograniczone, zdołałem rozwinąć w sobie uczucia i myśli bez granic.

Nabokov Tamte brzegi

Zamiast komentarza do Wariacji.
Poruszyłeś. I to mocno.