Nieznani poeci

[Toyer]

My wszyscy nieznani poeci
ukrywający się za pseudonimami
piszemy jak ci wielcy mistrzowie
ale inaczej i o czym innym

matką naszą jest wena
niejednego już karmiła
czasem któryś z nas
wyrośnie na jej piersi

potem odchodzi w zapomnienie
by znów powrócić jeśli ona mu pozwoli
nie stawiają nam pomników
sami je tworzymy swoim sercem i duszą

może nie są tak trwałe
by przetrzymać dekady
chociaż kto wie który z nas
będzie na ustach potomnych

nikt nas taki się nie urodził
każdy w innym czasie wykiełkował
poznał słowa i je przyozdabiał
swoją myślą przedziwną

po nas będą następni
tak jak my
w słowach zakochani
oddający się jej bez reszty

Ona jest w każdym z nas
tych wielkich i maluczkich
Poezja
Anioł ludzi wrażliwych

[Niedzisiejszy]

Wow!
Dawno Cię tu nie było, i Twój pierwszy wiersz już zrobił na mnie ogromne wrażenie, ponieważ opisałeś w pełnii Naszą drogę, przeznaczenie, jakim chcemy dalej niezłomnie podąrzać, to co nami kieruje, i poprzez jeden wiersz pośrednio historię każdego z Nas, których Muza Poezji natchnęła w pewnym momencie życia, i dała Nam szansę by osiągnąć coś naprawdę wielkiego, przejść na zawsze do historii, daje szansę Naszym słowom zmienić świat, czego Tobie, Sobie, jak i Innym życzę.
Chyba Miłosz kiedyś powiedział: że można zabić Poetę, ale jego słowa będą nieśmiertelne, i będą przekleństwem tego kto przyczynił się do Jego śmierci.
A Tobie gratuluję świetnego wiersza, i mam nadzieję niedługo doczekamy się Twojego następnego
Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Jak dla mnie zbyt patetycznie, wolałbym z lekkim przymrużeniem oka jednak...

Pozdrawiam.

[karolek]

Trochę za dużo powtórzeń "nas", troszkę za bardzo wprost; wiersz jest nierówny: są lepsze i gorsze momenty.
piwko:

Pozdrawiam

[tabakiera]

W tym wierszu jest dużo szczerości, zapału i wiary w możliwości każdego człowieka, który ma zapędy literackie.
Głównymi grzechami utworu są:
- nadmiar zaimków,
- dosłowność,
- patos.

Pozdrawiam.

[refluks]

My wszyscy nieznani poeci
ukrywający się za pseudonimami

Nie wiem dlaczego, ale na ten wstęp od razu na myśl mi przyszło "Posiedzenie" Norwida.
Ale jeśli tu Norwid, to miliardy miliardów wszelkich jednostek odległości dalej - Toyer.

Nie mniej bez nadęcia, pretensji do bycia nadzwyczaj uduchowionym.
Uczucia dużo.
I chyba żalu.

[Toyer]

Może jeszcze mi się uda wyspowiadać ten wiersz:) Dziękuje za opinie
Pozdrawiam

[em_]

Treść infantylna, ale temat nie jest łatwy.
Trudno napisać to unikając patosu.

[Patka]

Wiersz przegadany, nie wnosi w temat poety i poezji nic nowego. Czyta się bez emocji. Wiele słów można spokojnie wyrzucić, np.:

My wszyscy nieznani poeci
ukrywający się za pseudonimami
piszemy jak ci wielcy mistrzowie
ale inaczej i o czym innym

"My, nieznani poeci,
ukrywający się za pseudonimami,
piszemy jak wielcy mistrzowie,
ale inaczej i o czym innym."

Dodałam też interpunkcję, w całym wierszu bym to zrobiła. Lepiej mi się też czyta "pod pseudonimami", ale nie zmieniałam, kwestia gustu.
Usuwając zbędne - według mnie - słowa, unikniemy trochę patosu.
Na dobrą sprawę "nieznani" też niepotrzebne, skoro później masz "ukrywający się za pseudonimami". Ale się nie czepiam.

matką naszą jest wena
niejednego już karmiła
czasem któryś z nas
wyrośnie na jej piersi

Znów - subiektywne odczucie - "naszą matką jest wena".
"czasem któryś z nas wyrośnie na jej piersi" - a to mi zupełnie nie brzmi. Dałabym "wyrasta", żeby było jasne, że chodzi o czas teraźniejszy.

potem odchodzi w zapomnienie
by znów powrócić jeśli ona mu pozwoli
nie stawiają nam pomników
sami je tworzymy swoim sercem i duszą

napisałabym "...gdy ona mu pozwoli", "jeśli" mi mniej pasuje. Wyrzuciłabym "znów". I "swoim". Jak napisali poprzednicy - rzeczywiście, za dużo zaimków.

nikt nas taki się nie urodził
każdy w innym czasie wykiełkował
poznał słowa i je przyozdabiał
swoją myślą przedziwną

taki - czyli jaki?
Zjadłeś "z" w pierwszym wersie. Wcześniej też miałeś "nas". Może napisać: "nie urodziliśmy się takimi" (cokolwiek to "takimi" ma znaczyć - wielkimi?)
"poznał i przyozdabiał słowa swoją myślą przedziwną" - by uniknąć kolejnego zaimka.

po nas będą następni
tak jak my
w słowach zakochani
oddający się jej bez reszty

Kolejne "nas"... I to ciągłe podkreślanie "my, nam" też się robi nudne. Powtarzasz też "słowa", które miałeś w poprzedniej strofie. Żaden jednak synonim tego wyrazu mi nie pasuje do wiersza. A może napisać "w pisaniu zakochani"?

Ona jest w każdym z nas
tych wielkich i maluczkich
Poezja
Anioł ludzi wrażliwych

"Ona jest w wielkich i maluczkich.
Poezja.
Anioł ludzi wrażliwych" - połowa patosu wyleciała, pozbyłam się też kolejnego "nas". Można by się jeszcze pobawić zapisem, np.: "Poezja - Anioł ludzi wrażliwych" (w sensie, by to było w jednej linijce).

Wiersz - moim zdaniem - jest słaby, jak napisałam - przegadany - niedopracowany. Ważność tematu nie sprawia, że tekst zyskuje na wartości. Dałam trochę wskazówek, jak ulepszyć wiersz, aczkolwiek moim zdaniem wymaga on jeszcze większych poprawek i zmian. Nie w każdym fragmencie wiedziałam, jak doradzić.

Pozdrawiam
Patka