Dzieci XXI wieku

[niebieskooka14]

Milkną bajki
schowane w klawiaturze,
czekając
na grę w chowanego.

W odbiciu ekranu
gaśnie Pan Hilary.

Nie doczekamy już
następnego.

[Lucile]

W odbiciu ekranu
gaśnie Pan Hilary.

Nie doczekamy już
następnego.

"Prawda czasu, prawda ekranu" - a mnie tak szkoda...

tym bardziej, że z Twojego spostrzeżenia (zgrabnego ) powiało smuteczkiem

Serdeczne pozdrowienia Niebieskooka
od zielonookiej Lucile

[niebieskooka14]

Dziękuje serdecznie, pozdrawiam również.

[Ginger86]

Ach. Problem XXI wieku. Spoleczenstwo ktorej wspolczesnosc juz nie wystarcza. Technika idzie tak szybko do przodu staje sie jak lustra, nie mozna sie bez tego obejsc. Stajemy sie mechaniczni.
A dzieci coraz wczesniej dojrzewaja. Lepiej przed telewizorem niz owabic sie w podchody. Zabawy, przygody ktore starsze pokolenie doswiadczylo staje sie mitem.
Dzisiaj jadlam na miescie... stala kolo mnie dziewczynka,.pietnascie lat moze... krotka bluzka, opiete prowokujace spodnie... i makijaz... jaki nie wiem czy mialabym odwage zrobic sobie na jakas ekstra specjalna okazje... nawet wyglad przestaje byc naturalny.
Smutny ten wiersz, poszlam nieco z interpretacja jeszcze szerzej, w skutki.
wykreslilabym /naiwnie/ wtedy puenta bedzie miala w moim odczuciu silniejsze wybrzmienie.
Prosty w odbiorze, prosty w slowach, prosta metaforyka.
Prosto trafia.

[niebieskooka14]

W 100% zgadzam się z tymi słowami. Technologia powoli wyprzedza człowieczeństwo, a może nawet już to zrobiła.
Pozdrawiam ciepło.

[Niedzisiejszy]

Niestety te słowa są w 100 proc. prawdziwe
W naszych okropnych czasach często rodzice, zwłaszcza z lini szczurów ( czyt: szefowie korporacji itp ) wolą oddać dziecko obcej osobie by się nim opiekowała, bądź dają mu do ręki tableta w wieku 5 lat, by się zajął, gdy wrócą do domu oczywiście trzeba jeszcze jakieś dokumenty załatwić itp, to po co dziecko przytulić, posiedzieć z nim, albo nawet przeczytać mu bajkę na dobranoc, jak można przecież puścić audiobooka, i iść dalej robić wykresy pokazujące ich podły wyścig szczurów.
Niestety technologia niszczy coraz bardziej człowieczeństwo, od komputerów ( ironia piszę na forum INTERNETOWE, z KOMPUTERA, ale co innego jak nie można bez tego żyć, a co innego jak się używa w normalny sposób ), poprzez te roboty i inne nowe wymysły.
Już myślą nad zastosowaniem robotów w wielu dziedzinach życia, i to złe.
Zgadzam się z Ginger, potem zobaczą to co nie trzeba, od dziecka będą się wychowywać na patologicznych treściach pokroju: gang albanii itp, i będzie jeszcze gorzej, i ludzie całkiem zamienią się w bezduszne zwierzęta.
Gratuluję Pięknego, i niestety bardzo prawdziwego wiersza, ciesze się, że ktoś poruszył ten temat
Pozdrawiam

[pallas]

Tak dzieci XXI wieku. Kim oni są? Czy znają to, co stworzyła dawna kultura? Może nie, może tak.
Może się nie doczekamy następnych wybitnych ludzi, ale ja bym nie uogólniał, bo każde uogólnieni jest złe. Przecież nie każde dziecko jest takie. Człowiek czasem myśli zbyt wąsko, by zrozumieć głębie wielu rzeczy, osób. Często sami zakrzywiamy historię, bo ona nie jest martwa. To nie tylko daty i nazwiska, ale ludzie, którzy żyli w danych czas i nieraz właśnie myślano, że nowe pokolenie jest zdegenerowane, a tak nie jest.
Takie mam przemyślenia po lekturze wiersza.

Nie wiem co zmieniałaś, ale ja bym na końcu dał wielokropek, bo to jest niedopowiedziane, ale decyzja należy do ciebie.

Piotr

[Marcin Sztelak]

Chociaż zgadzam się z wymową wiersza, zgrabnie i dobrze zresztą napisanego, to zawsze na pocieszenie mam myśl, że sentencje o tempora o mores wymyślono bardzo dawno, więc może tak już jest - każde pokolenie widzi swoich następców w ciemnych barwach, a jednak się kręci. Ech, chyba marne pocieszenie.

Pozdrawiam.

[barteczekm]

Bardzo ciekawy tekst, który zmusza przede wszystkim do refleksji nad współczesnością jednocześnie wyrażający tęsknotę za latami dziecinnymi i niosący lekki żal iż odeszły bezpowrotnie. Technicznie bardzo zgrabnie - odpowiednia długość, wiersz jest spójny treściowo w każdej strofie. Miniatura bardzo udana. Warto dłużej jednak zatrzymać się nad przesłaniem wiersza i refleksją. Można zgodzić się z Marcinem - dla naszych pradziadków nasi dziadkowie byli pokoleniem, które łamało kanon i najpewniej wielu z nich wieszczyło ich zagładę. Podobnie potem oni naszym rodzicom, nasi rodzice nam a My robimy to wobec pokolenia naszych dzieci. Tak już jest. Ale to prawda dzieci spędzają zbyt wiele czasu przed komputerem tylko czy my ich czasem tego nie uczymy?