fonoteka doznań

[Alga]

obieram strach z wieczoru
a za ścianą
znów pochopnie i nieważko
zbliża się iskrzenie nocy

tykanie sumienia na słonecznej tarczy
(skąd w porach doby taka siła perswazji?)
zostaje w nich mrok choć dawno zadniało
na do widzenia toast z winą
do lustra pierwszy łyk
równo z trzaskiem drzwi
za ścianą pustka

wracam do swoich obierków
wysychają na czarno i sypko

[panek]

Ciekawa i dobre, jak prawie wszystko co piszesz Algo. Świetne: obieram strach z wieczoru.

Wtrącone zapytanie, jak dla mnie zbędne i nawet mnie drapie

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Oj smutny ten wiersz, nawet bardzo smutny, co nie umniejsza jego wartości oczywiście, bo jest bardzo dobry.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Mnie przekonuje pierwsza i trzecia cząstka,
mogłyby stanowić nawet odrębną, dobrą całość

Druga - rozprasza...

Pozdrawiam

[Alga]

Ciekawa i dobre, jak prawie wszystko co piszesz Algo. Świetne: obieram strach z wieczoru.

Wtrącone zapytanie, jak dla mnie zbędne i nawet mnie drapie

Pozdrawiam

Panek - niepewnam źródła tego pozytywu, ale wdzięcznam wielce i ukontentowana
Nad wtrąceniem myślę, czy mnie gryzie, czy tylko woła o inną formę.
A jeśli to obieranie na opak do ciebie trafia, to jest szansa, że jeszcze coś Ci się u mnie spodoba.

Marcinie, tak, a za dobre słowo dziękuję.

Mnie przekonuje pierwsza i trzecia cząstka,
mogłyby stanowić nawet odrębną, dobrą całość

Druga - rozprasza...

Alku, ciekawa sugestia, a może ten środek ma rozpraszać myśli o iskrzeniu nocy

Dziękuję Wam za czytanie i zapis wrażeń.

Pozdrawiam